Zeewier reist 20.000 kilometer en meert aan op Antarctica

Onderzoekers hebben langs de kust van Antarctica zeewier ontdekt dat daar niet thuishoort. DNA-onderzoek wijst uit dat een deel ervan afkomstig is van de Kergueleneilanden in de zuidelijke Indische Oceaan. Een ander deel komt helemaal uit de Zuid-Georgia-eilanden in de zuidelijke Atlantische Oceaan. Het betekent dat dit zeewier tienduizenden kilometers heeft afgelegd alvorens het bij Antarctica aanmeerde.

Het is volgens onderzoekers de langste bekende biologische drijftocht ooit. En dat niet alleen: het is een reis die tevens onmogelijk werd geacht. Zo wist het zeewier polaire winden en stromingen die ondoordringbaar werden geacht, te trotseren en Antarctica - dat altijd gezien wordt als een geïsoleerd gelegen continent - te bereiken. “Dit onderzoek laat zien dat levende planten en dieren Antarctica over de oceaan kunnen bereiken, en dat de Antarctische kustlijnen waarschijnlijk constant gebombardeerd worden met allerlei plant- en diersoorten”, aldus onderzoeker Crid Fraser. “Wij dachten altijd dat het Antarctische ecosysteem zo uniek was vanwege de geisoleerde omgeving, maar dit onderzoek laat zien dat deze verschillen bijna volledig te wijten zijn aan extreme omgevingsfactoren, niet isolatie.”

Als zeewier op deze wijze bij Antarctica kan komen, dan kunnen nog veel meer organismen Antarctica bereiken, zo redeneren de onderzoekers. “Dit zeewier groeit niet op Antarctica, maar kan als vlot dienen voor andere planten en dieren” stelt onderzoeker Erasmo Macaya. “Als die vlotten van zeewier naar Antarctica drijven, kunnen we binnenkort enorme veranderingen zien in de ecosystemen daar.” Antarctica warmt namelijk razendsnel op. “Als planten en dieren vrij vaak over zee naar Antarctica reizen, zullen ze zich kunnen vestigen zodra de lokale omgeving voldoende gastvrij is,” aldus Fraser.

Het onderzoek heeft ook implicaties voor niet-levende drijvende objecten, zoals plastic. “Het zou goed kunnen dat de stormen en zeestromingen die dit zeewier hebben vervoerd, ook plastic naar Antarctica kunnen transporteren, waardoor het kwetsbare ecosysteem daar extra onder druk komt te staan,” vertelt onderzoeker Erik van Sebille. “We moeten er zo snel mogelijk achter komen of dat zo is.” (Bron: Scientias)

De onderzoekers trekken hun conclusies op basis van experimenten met muizen. Ze infecteerden de muizen met een niet-dodelijke dosis H1N1 (bekend van de Mexicaanse griepepidemie in 2009-2010). Hoewel de mannetjes en vrouwtjes evenveel van dit virus toegediend kregen en ook ongeveer net zoveel tijd nodig hadden om het uit hun lichaam te werken, bleken de vrouwtjes veel sterker te lijden onder hun infecties. Ze verloren meer gewicht en hun longen waren veel sterker geïnfecteerd. Ook