Super Nintendo Entertainment System komt op de markt

Het Super Nintendo Entertainment System (SNES), in Japan Super Famicom genoemd, is de tweede in een succesvolle serie van door Nintendo uitgebrachte spelcomputers. Deze kwam uit op 3 september 1991. Het was een 16 bitspelcomputer. Opvallend waren de controllers, die voor het eerst met ‘schouderknoppen’ waren uitgerust. Dit zijn knoppen op de bovenkant van de controller, die men met de wijsvinger kan bedienen. De eerste spelcomputer was de Nintendo Entertainment System (NES) en was niet overal een groot succes. De Super Nintendo werd echter overal een succes. Ondanks de late ontwikkeling in vergelijking met concurrerende 16 bitspelcomputers, werd de SNES de best verkochte spelcomputer van het 16 bittijdperk. Om te kunnen concurreren met de NES bracht Sega in 1988 de Mega Drive uit. Op dat moment was Nintendo de onbetwiste marktleider. Toen het moment kwam dat de NES begon te verouderen en de concurrentie dichterbij kwam, besloot Nintendo een nieuwe console uit te brengen. Op het moment dat het uitkwam, in november 1990 in Japan verkocht de SNES direct goed. Zo goed zelfs dat de Japanse regering bang was dat de orde verstoord werd en fabrikanten verzocht de releases vervolgens in het weekend te plannen en niet meer doordeweeks.

Op de SNES is een groot aantal computer role-playing games uitgebracht, waaronder de Final Fantasyserie, de Lufiaserie, de Romancing SaGaserie, Chrono Trigger, Secret of Evermore, Star Ocean en Tales of Phantasia. Met name SquareSoft en Enix hebben hier de toon gezet. De nieuwe mogelijkheden van de SNES betekenden dat de RPG’s veel sprekender konden worden neergezet. Vanwege het grote aantal toonaangevende RPGtitels op de SNES spreekt men dan ook wel van een Gouden Tijdperk voor RPG’s. Er waren ook plannen voor een cd-hulpstuk en dit zou gemaakt worden door Sony waarmee Nintendo in 1988 een contract sloot. Ken Kutaragi, onderzoeker bij Sony, kocht midden jaren 80 een Nintendo Entertainment System voor zijn dochter. Hij was niet echt onder de indruk van de geluidskaart die in de NES zat. Hij heeft toen zelfstandig Nintendo benaderd om een betere geluidskaart te maken maar Nintendo heeft gekozen dit niet te doen. Toch was Nintendo wel geïnteresseerd om Sony de nieuwe geluidskaart voor de volgende spelcomputer te laten maken. In het geheim begon Kutaragi een geluidskaart te ontwikkelen voor Nintendo. Uiteindelijk heeft hij dit verteld aan zijn baas, die er niet blij mee was dat hij een rivaliserend bedrijf heeft geholpen. Toch ging Sony de nieuwe geluidskaart maken voor Super Nintendo.

Uiteindelijk heeft Sony een aantal verschillende versies van de uitbreiding gemaakt genaamd: PlayStation. De één was een uitbreiding, de ander was een stand-alone versie die veel lijkt op de eerste PlayStation. Nintendo wou per se dat de cd-roms in een plastic caddy kwamen. Maar Sony wilde dat juist niet en wilde gebruikmaken van gewone cd-roms, onverpakt. Nintendo kon hier niets aan doen. In het contract in 1988 is besloten dat Sony alle rechten zou krijgen van het op cd gebaseerde systeem. Nintendo wilde de controle niet kwijt over zijn spelcomputer. Daarom is Nintendo naar het concurrerend bedrijf Philips gegaan met het verzoek om voor hen een cd-add on te creëren. Nintendo kreeg volle controle over het systeem en het recht van de spellen. En de games zouden in de caddy’s worden verpakt. Uiteindelijk is van de geplande uitbreiding weinig terechtgekomen vanwege de vele geschillen over de rechten. Philips heeft nog wel gebruikgemaakt van de destijds gemaakte deal door karakters van Nintendo te gebruiken op hun spelcomputer de cd-i. (Bron: Wikimedia)