Internationale Dag voor Mensen met een Beperking
De Verenigde Naties hebben 3 december uitgeroepen tot de ‘Internationale Dag voor Mensen met een Beperking’ (International Day of Persons with Disabilities).
Deze dag is bedoeld als aanmoediging om de discussie over mensenrechten en gelijke kansen voor mensen met een functiebeperking op de agenda te houden, lokaal, regionaal, nationaal en internationaal.
In oktober 1992 keurde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, tijdens de speciale plenaire zitting een resolutie goed waarin werd verklaard dat 3 december van ieder jaar voortaan tot de ‘Internationale Dag voor Mensen met een Beperking’ werd uitgeroepen.
Gebaseerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948) zijn vervolgens in december 1993 de “Standaardregels ter bevordering van gelijke kansen voor gehandicapten” (Standard Rules) aangenomen.
In de ruime betekenis is een handicap zowel een medische als maatschappelijke beperking. Alles wat een harmonisch samenleven met de omgeving bemoeilijkt of verhindert en daardoor de maatschappelijke ontwikkeling van het individu in de weg staat, kan een handicap betekenen.
Het begrip ‘handicap’ is dus veel ruimer dan alleen medisch. Medische erkenning als gehandicapte betekent echter vaak dat men ook maatschappelijk als gehandicapt wordt gezien. De medische erkenning kan soms wel een verbetering van de maatschappelijke situatie betekenen, omdat ze recht geeft op ondersteuning en de persoon zich erkend voelt in zijn situatie.
De handicap uit zich in individuele beperkingen alsook hindernissen bij het uitvoeren van activiteiten in en deelname aan de samenleving (Wereldgezondheidsorganisatie, 2001). Deze beperkingen vormen voornamelijk een rem op de individuele ontwikkeling en de integratie in het maatschappelijk leven. Een handicap gaat over het lichaam en het verstand, het individu en de persoonlijkheid. Er zijn steeds meer mensen met een handicap die hun zorg zelf plannen, zelf hun handicap willen verwerken en onderzoeken. De wetenschapsdiscipline Handicapstudies of Disability Studies doet onderzoek, met gebruik van de ervaring van deskundigen, naar de leefsituatie en beleving van personen met een handicap.
De laatste jaren is de wetgeving rond personen met een handicap, deel van het welzijnsrecht, mee geevolueerd in die richting. Gehandicaptenzorg, vooral gericht op het ‘zorgen voor slachtoffers’, is professioneler geworden en geëvolueerd naar zorg voor personen met een handicap, met toepassing van criteria van kwaliteitszorg.
Mentale retardatie (letterlijk geestelijke vertraging), intellectuele stoornis of mentale handicap is een naam voor een ontwikkelingsstoornis waarbij de verstandelijke vermogens zich niet met de normale snelheid ontwikkelen en meestal ook nooit een normaal niveau bereiken. De persoon heeft door het cognitieve tekort moeite om volledig te functioneren, in vergelijking met leeftijdgenoten. Daarom wordt wel gesproken van een verstandelijke handicap of een verstandelijke beperking. De term geestelijk gehandicapt werd ook gebruikt, maar wordt in de gezondheidszorg door sommigen als ongewenst en incorrect gezien. (Bron: Beleven en Wikipedia)