Wereld Kinderkankerdag

Wereld Kinderkankerdag, een dag die speciaal bedoeld is voor kinderen die getroffen worden door die vreselijke ziekte, wordt jaarlijks op 15 februari belicht. Kanker is al erg, maar bij kinderen helemaal. Er worden over de hele wereld activiteiten gehouden om extra aandacht te vragen voor de ziekte en de bestrijding ervan.

De dag richt zich vooral op de derde wereld, zodat kinderen daar snel een diagnose kunnen krijgen en daardoor sneller kunnen genezen, maar ook in de andere delen van de wereld wordt aandacht besteed aan het fenomeen. De dag bestaat vooral uit aandachtscampagnes en voorlichting. Er worden ook inzamelingsacties gehouden om geld te vergaren voor onderzoek en bestrijding van de ziekte.

Er zijn veel verschillende soorten kinderkanker. Daarnaast hebben veel soorten nog subklassen. Om de precieze diagnose te kunnen stellen, moet een kind met kanker daarom eerst diverse onderzoeken ondergaan.

De meest voorkomende vorm van kinderkanker is bloedkanker, ook wel leukemie genoemd. Bij deze vorm van kinderkanker is er sprake van een ongeremde deling van lymfocyten (een bepaald soort witte bloedcellen). Daardoor is er geen ruimte meer om gezonde bloedcellen aan te maken. Artsen behandelen kinderkanker met medicijnen, operaties of bestralingen. Ook worden soms verschillende methoden gecombineerd. De uiteindelijke behandeling hangt af van de vorm van de kanker. De duur van zo een behandeling varieert van enkele dagen tot jaren.

Helaas is er ook een keerzijde aan de verschillende behandelingen. Veel medicijnen maken niet alleen de tumorcellen, maar ook de gezonde cellen kapot. Hierdoor kunnen er direct of op latere leeftijd orgaanbeschadigingen optreden. Voorbeelden hiervan zijn hartproblemen, groeistoornissen, onvruchtbaarheid of ontwikkeling van andere tumoren. Kanker is een aandoening die wordt gekenmerkt door de onbeheerste groei van weefsel door een aanhoudende celdeling. Gezonde cellen in het lichaam delen enkel wanneer dat nodig is, zoals wanneer bepaalde organen aan vernieuwing of herstelling toe zijn. Tijdens deze celproliferatie krijgen de cellen ook een specifieke vorm en grootte, afhankelijk van hun functie, wat we kennen als celdifferentiatie.

Deze deling en differentiatie staan onder invloed van verschillende factoren: de uitwendige factoren (hormonen, chemische stoffen, virussen) en de inwendige signalen (eiwitten die ontstaan onder invloed van specifieke regelgenen binnen de cel). Beide typen factoren kunnen zowel een stimulerende als remmende invloed op de celdeling uitoefenen. In het geval van de inwendige signalen spreken we van cellulaire groeifactoren of groeiremmers.

(Bron: Fijnedag, Wikipedia)