Ingezonden: Waar gaan we heen

Nieuwe verkiezingen zijn in aantocht. De deelnemers beginnen de startblokken te verkennen. Het verguizen van concurrenten is in volle gang. Op mij wordt een beroep gedaan om een duit in het zakje te doen.

Hottentotten

Het politieke bedrijf hier te lande doet denken aan een film die ik jaren geleden zag over een Boeing die in de Kalahariwoestijn wegens motorstoring een noodlanding had moeten maken. De kapitein en de bemanning maakten pakketten van de meest noodzakelijk geachte spullen, inclusief het kompas en gingen daarmee te voet op weg naar de bewoonde wereld. Een paar Hottentotten die vanuit de verte alles hadden zien gebeuren, kwamen op het toestel af. Een paar moedigen drongen naar binnen. Overmoedigen gingen de cockpit binnen en keken met verbaasde blikken naar al die knoppen en hendels. Ze raakten ze aan. Er gebeurde natuurlijk niets. Na verloop van tijd werden ze bij de lurven gevat en vervangen door anderen. Die bereikten precies hetzelfde. Dus nada. Uit pure balorigheid en verveling werd het meubilair gesloopt om als verwarming te dienen en sloegen ze om elk wissewasje aan het vechten.

Het cadeau

Eigenlijk is het precies zo met ons land verlopen. Een Boeing werd ons in de schoot geworpen met weinig aanwijzingen over wat we daarmee moesten doen. We hadden vanuit de verte kunnen kijken naar de capriolen van de deelnemers en gade geslagen hoe die in de lucht met hun toestellen dolden. Maar men had nagelaten ons in te lichten hoe we dat ook moesten doen.

Waarin wijken wij af? Ons land telt zowat dertig politieke partijen en elk ogenblik komen er meer bij. Allemaal zijn erop uit de macht te veroveren. Maar geen van hen geeft aan wat zij met die macht wil doen. Vage kreten worden gelanceerd over vooruitgang. Maar hoe die eruit ziet en hoe die zal worden bereikt wordt er niet bij vermeld. Bij de meesten is politiekvoering een middel om met de minste intellectuele inspanning een mooie functie in de wacht te kunnen slepen. De middelen daartoe zijn het verguizen van de concurrenten en trouw aan de leider. Dit wijkt sterk af van de wijze van politiekvoering in de geavanceerde landen. Misschien is dat de reden waarom we noch maatschappelijk noch economisch vooruitkomen. Hoe dat is te zien? Aan de steeds terugkerende straatbetogingen tegen een zittende regering. Aan de weinig beschaafde bejegening van de parlementsleden ten opzichte van elkaar. Aan de hoogoplopende staatsschulden gevoegd bij vele schenkingen uit het buitenland. Aan het grote aantal ministers dat steeds het veld moet ruimen en aan het vertrek van veel grote multinationals.

Mr. dr. W.R.W.Donner