5 juli: Internationale Bikini Dag
De presentatie van de bikini die de Franse auto-ingenieur Louis Réard had ontworpen vond op 5 juli 1946 plaats. Dit ontwerp was zo omstreden dat hij niet één model bereid vond om in zijn creatie de catwalk op te gaan. Men was er zo aan gewend dat vrouwen altijd hun lichaam moesten verbergen in lange zwempakken dat de creatie van Louis Réard in sloeg als een bom want men zag het vrouwelijke lichaam en dat was ‘not done’ in die tijd. Het ontwerp werd daarom ook bestempeld als een ‘onzedig’ kledingstuk en zorgde voor veel commotie. In sommige landen werd de bikini verboden en het Vaticaan, toch al zo vooruitstrevend, noemde het immoreel.
Geen enkel bekend model wilde het tweedelig badpak showen. Uiteindelijk vond Louis Réard de negentienjarige naaktdanseres Micheline Bernardini bereid om zijn bikini te dragen op de dag van de presentatie. De bikini was zo klein dat het in het luciferdoosje zou kunnen passen die Bernardini vasthield terwijl zij poseerde voor de fotografen.
Réard wilde voor zijn ontwerp een naam hebben die bij de mensen zou blijven hangen. Vier dagen na de kernproeven op Bikini Atoll, een eiland in de Stille Zuidzee, stond de lancering van het tweeledig badpak gepland. Bikini Atoll was natuurlijk volop in het nieuws en Réard besloot zijn tweeledig badpak bikini te noemen, want stilletjes hoopte hij dat zijn controversiële dameszwempak zou inslaan als een bom. Dat deed het ook en op de dag van vandaag lopen vrouwen in allerlei soorten bikini’s, dankzij Louis Réard en dankzij het feit dat verschillende Hollywoodsterren de bikini populair hebben gemaakt.
Aanvankelijk werd de populariteit vooral gestimuleerd door filmsterren als Marilyn Monroe, Rita Hayworth, Sophia Loren, Raquel Welch en vele anderen. Zo poseerde Brigitte Bardot in 1953 tijdens het Filmfestival van Cannes op het strand in bikini en verscheen Ursula Andress in 1962 in de Bondfilm Dr No in witte bikini uit de Caribische Zee. In 1964 sierde Babette March als eerste model in bikini de eerste cover van het Amerikaanse sporttijdschrift Sports Illustrated. In dat zelfde jaar volgde de monokini van Rudi Gernreich, het eerste toplessbadpak. Onder invloed van het feminisme en de seksuele revolutie, het opkomende (internationale) toerisme en het gebruik van het comfortabeler aanvoelende nylon en vooral lycra won de bikini vanaf de jaren 1960 ook bij het grote publiek steeds meer aan populariteit.
De bikini is echter niet een uitvinding van de twintigste eeuw. In het Siciliaanse dorpje Piazza Armerina zijn muurschilderingen uit de vierde eeuw na Christus te vinden waarop sportende vrouwen te zien zijn die een soort bikini dragen. Ook modeontwerper Jacques Heim en eigenaar van het modehuis House of Jacques Heim ontwikkelde een tweedelig badpak die (gedeeltelijk) de navel vertoonde. Heim bracht zijn ontwerp al in 1932 op de markt, echter de vrouwen waren toen nog niet klaar om het tweedelig badpak, dat verdacht veel leek op een beha met ruches en een mooie onderbroek, te dragen.
Een bikini bestaat in veel variaties. Het bovendeel heeft schouderbandjes of niet. Vaak zijn schouderbandjes nodig omdat de bikini anders bij het zwemmen niet blijft zitten, een probleem dat opgelost werd met schouderbandjes die verwijderd kunnen worden. Het broekje kan hoog of laag zijn. Soms bestaat het broekje opzij alleen uit dunne touwtjes, die vaak gestrikt zijn. Een dergelijk broekje is gemakkelijk op maat te maken.