Geen vluchtelingenbeleid veiligheidsdreiging voor eigen burgers
In eerdere publicaties heeft DA’91 steeds gewezen op de nadelige gevolgen van de crisis in Venezuela voor Suriname. De consequenties daarvan zijn onder andere een groeiende vluchtelingenstroom die ook ons land niet bespaard blijft. Het Rode Kruis vestigde recent de aandacht op de toenemende stroom van vluchtelingen naar hun deur.
De huidige Surinaamse regering is medeverantwoordelijk voor het deel van deze vluchtelingen afkomstig uit Venezuela. De ondersteuning van het regime Maduro heeft namelijk geresulteerd in een steeds groter wordende stroom vluchtelingen, meer dan 4 miljoen wereldwijd, volgens de meest recente data. En de regering-Bouterse blijft dit regime tegen beter weten in ondersteunen op alle regionale en internationale podia. Als liberale partij keurt DA’91 de volharding van de regeringBouterse om de socialistische regering van Venezuela te blijven ondersteunen, ernstig af. Venezuela is een land waar de mensenrechten geschonden worden en een humanitaire crisis is ontstaan en het land is zo goed als failliet.
Tussen januari en juli van dit jaar arriveerden meer dan 8.600 Haïtianen in Guyana, van wie slechts 13 legaal zijn gebleven in Guyana. De anderen zouden onder andere richting Suriname zijn getrokken, grotendeels langs illegale weg (de backtrack-route). Er zijn sterke vermoedens dat de huidige regering een deel van deze vluchtelingen het Surinamerschap aanbiedt, in ruil voor hun stem in mei 2020. Er zijn ook steeds meer Cubaanse vluchtelingen in ons land. Burgers zien steeds meer locaties veranderen in Cubaanse enclaves. Wij kunnen ons nog herinneren hoe de president reageerde op de asielaanvraag van enkelen van deze ongelukkigen, door te stellen dat hij er niet over nadacht asiel te verlenen aangezien Cuba een bevriende natie is. Deze opmerking van de president is kenmerkend voor de ondeskundigheid en meer nog de onverantwoordelijkheid die tekenend is voor het buitenlanden humanitair beleid van deze regering. Wij constateren dat het buitenlandbeleid onder de regering-Bouterse in het algemeen een zwakke en amateuristische aanpak geniet. Wij hoeven alleen maar te denken aan de diplomatieke blunders in onder meer het herroepen van de erkenning van Kosovo, evenals de tamtam rondom de invulling van de relatie met Equatoriaal Guinee waar uiteindelijk niets van is terechtgekomen.
Tot heden heeft Suriname geen eigen vluchtelingen beleidsplan. Het is dus niet Suriname dat besluit wie de vluchtelingenstatus verkrijgt. Dat gebeurt nog steeds in Washington DC. Een grove nalatigheid die ook deze regering niet heeft gecorrigeerd. Hiermee wordt Suriname het recht onthouden om zelf te beslissen wie wel of niet binnen zijn grenzen kan blijven. Bovendien is de afwezigheid van helder, duidelijk en deskundig vluchtelingenbeleidsplan en procedures ook een ernstig gevaar voor onder andere onze volksgezondheid. Mensenhandel en uitbuiting op de arbeidsmarkt zijn additionele verwerpelijke handelingen die de vrije ruimte geboden wordt door afwezigheid van dit beleid.
Wat Suriname nodig heeft, is dat wij zo snel mogelijk het protocol van 1967, behorende bij de Convention relating to the Status of Refugees ( 1951) ratificeren, zodat wij als land zelf besluiten nemen wie blijft en wie niet. Dit als onderdeel van een geïntegreerd plan voor het afhandelen van vluchtelingen. Hiermee beschermen wij vooral onze eigen samenleving tegen gezondheidsrisico’s, arbeidscompetitie en de verdere versterking van criminele (mensenhandel) netwerken.
(DA’91 Publiciteitsdienst)