Muggenbeet: jeuk, uitslag en allergische reactie muggenbult

Een muggenbeet kan een sterk jeukende bult veroorzaken op de plek waar de persoon door een mug is gestoken. Jeuk als gevolg van een muggenbeet wordt als zeer irritant ervaren. Normaal gesproken is een muggenbult onschuldig. Klachten als jeuk kunnen goed worden behandeld met zelfzorgmiddelen, welke verkrijgbaar zijn bij de drogist en de apotheek. Alleen in ernstige gevallen zal de huisarts lokale corticosteroïden of orale antihistaminica tegen de jeuk en ontsteking voorschrijven. Het is belangrijk om niet te krabben aan een muggenbult, want hierdoor kan een muggenbult ontstoken raken wat de klachten verergert. Een muggenbeet komt vaak voor op de benen of armen of andere delen van de huid die niet door kleding bedekt zijn. Je kan ook getroffen worden door een muggenbeet op op een plaats zoals de lip of je oor. Er zijn een aantal huismiddeltjes voor muggenbeten, zoals toverhazelaar, witte thee en kamille theezakjes, neem olie en colloidaal havermoutbad.

Muggenbeet

Het is onduidelijk waarom sommige mensen wel en andere mensen niet worden gestoken. Een muggenbeet kan een sterk jeukende bult veroorzaken op de plek waar de persoon door een mug is gestoken. Mannetjesmuggen voeden zich voornamelijk met nectar uit bloemen. Vrouwtjesmuggen hebben daarentegen bloed nodig voor het produceren van eitjes. Een wijfjesmug boort een gaatje in een bloedvat en dit prikje wordt alleen gevoeld als de monddelen van de mug een zenuw raken. Dat is lang niet altijd het geval, zeker niet wanneer de mug op rug, buik, armen of benen prikt, waar de zenuwen relatief ver uiteen liggen. Daarna sproeit ze speekselkliervocht in het bloed, onder meer om te voorkomen dat het in haar nauwe monddelen gaat stollen en dan pompt ze het bloed in haar maag. Er zijn wereldwijd 3.000 muggensoorten bekend. In Nederland komen er ten minste 22 families voor, van wie het merendeel niet steekt.

Overgevoeligheidsreactie

Ook kan (strophulus

prurigo infantum infantum), een acute overgevoeligheidsreactie op de muggenbeet ontstaan. Hierbij zien we een acute uitbarsting van sterk jeukende bultjes, die vaak omgeven zijn door een rode rand op vooral de romp en de ledematen. In het centrum van het bultje kan een vochtblaasje komen, een zogeheten ‘strophulus bullosa’. De roodheid is vaak na enkele uren geweken, terwijl er jeukende, verharde en opengekrabde bultjes achterblijven. Deze kunnen enkele dagen tot weken aanhouden. Deze vertraagde overgevoeligheidsreactie wordt vooral aangetroffen bij kinderen tussen 2 en 8 jaar en dan met name in de zomer en in de herfst.

Onderzoek en diagnose

Artsen kunnen muggenbeten meestal op het oog herkennen. Soms ontwikkelen je een allergische reactie op de proteïnen in het speeksel van muggen. Deze reactie veroorzaakt jeukende, pijnlijke roodheid en zwelling, welke bekend staat als skeeter syndroom. Het skeeter syndroom wordt soms verward met een secundaire bacteriële infectie veroorzaakt door een opengekrabde huid. Er is geen eenvoudige bloedtest om mugantistoffen in het bloed te detecteren, dus wordt mugallergie gediagnosticeerd door te bepalen of de roodheid, zwelling en jeuk optrad nadat je door muggen werd gebeten.

Behandeling muggenbeet

Normaal gesproken is een muggenbult onschuldig, met milde lokale huidreactie na ongeveer twintig minuten nadat de persoon gestoken is, waarbij de piek van klachten wat bereft jeuk en zwelling na 24 tot 36 uur optreedt. Daarna verdwijnen ze geleidelijk. Ter verlichting van jeukklachten zijn er verschillende middelen. Gewoonlijk volstaan zelfzorgmiddelen, welke verkrijgbaar zijn bij de drogist en de apotheek. Alleen in ernstige gevallen zal de huisarts medicatie voorschrijven, zoals lokale corticosteroïden of orale antihistaminica tegen de jeuk. Bij een bacteriële infectie die de beet compliceert, is behandeling met antibioticazalf nodig. ( mens en gezondheid/ Foto:Huidziekten.nl)