Wereld Suïcide Preventie Dag
Op 10 september is het ‘Wereld Suïcide Preventie Dag’ Op deze dag wordt er wereldwijd aandacht gevraagd voor de preventie van zelfdoding en voor geestelijke gezondheidsproblemen.
Mensen branden op 10 september om 20.00 voor het raam een kaars om steun te betuigen aan het voorkomen van zelfmoord, voor de dierbaren die door suïcide verloren zijn gegaan en voor de overlevenden van een zelfmoordpoging. Zelfmoord is één van de belangrijkste doodsoorzaken ter wereld. Jaarlijks sterven een miljoen mensen door zelfmoord. Dat is meer dan het aantal mensen dat in oorlogen of bij terroristische aanslagen om het leven komt of vermoord wordt. In 2020 zal het aantal zelfdodingen tot 1,5 miljoen mensen per jaar zijn gestegen. Zelfmoord, zelfdoding of suïcide (Latijn: suicidium, van sui = zelf/zichzelf en caedere = doden)is de benaming voor het opzettelijk beëindigen van het eigen leven. Als een poging is mislukt spreekt men van zelfmoordpoging (tentamen suicidii, TS). Zelfmoord verschilt van euthanasie, waarbij het leven op eigen verzoek door een ander wordt beëindigd. Een variant op zelfmoord is zelfeuthanasie, waarbij de zelfmoord in relatieve openheid gebeurt door er andere mensen bij te betrekken. Het motief voor het plegen van zelfmoord is niet altijd duidelijk. Soms laat degene die zelfmoord pleegt een document (bijvoorbeeld een afscheidsbrief of een bericht op social media) achter, waaruit blijken kan wat de persoon in kwestie heeft bewogen om tot deze daad over te gaan. Sommige geneesmiddelen kunnen depressies en zelfmoordgevoelens veroorzaken of verergeren. Émile Durkheim deed in Le Suicide uit 1897 onderzoek naar zelfmoord en wist met behulp van statistiek een ogenschijnlijk heel psychologisch onderwerp te beschrijven als een sociaal feit. Hij maakte daarbij onderscheid tussen egoïstische, altruïstische, anomische en fatalistische zelfmoord. Risicofactoren die leiden tot een verhoogde kans op zelfmoord zijn psychische stoornissen zoals depressie, dysthymie, bipolaire stoornis, persoonlijkheidsstoornissen zoals schizofrenie mogelijk in combinatie met middelenmisbruik zoals alcoholisme en het gebruik van sommige medicatie zoals benzodiazepines. Meer impulsieve zelfmoord of zelfmoordpogingen kunnen worden veroorzaakt door hoge stress naar aanleiding van financiële problemen, problemen met relaties en werk, een uitzichtloze medische conditie, sociale isolatie, pesten, seksueel misbruik en mishandeling. Bepaalde bevolkingsgroepen met verhoogde sociale isolatie hebben een verhoogd risico zoals homoseksuelen en transgenders. Familieachtergrond, jeugdtrauma, blootstelling aan zelfmoordgedrag van anderen en beschikbare middelen zijn ook kansverhogend. Degenen die eerder zelfmoord hebben gepoogd, lopen een duidelijk hoger risico op toekomstige pogingen. Volwassenen met meerdere jeugdtrauma’s of psychische aandoeningen hebben een sterk verhoogd risico.
Eén van de meeste gebruikte theorieën over zelfmoord spreekt van een gevoel last te zijn voor de omgeving samen met het gedachteconstructie er alleen voor te staan, zich sociaal geïsoleerd te voelen, de meest gevaarlijke combinatie is waarin het denken aan zelfmoord ontstaat. En zeker wanneer dit gevoel als stabiel en onveranderlijk wordt ervaren. Om vervolgens zelfmoord te plegen, bezit de persoon vaak ook over een aangeleerde verminderde doodsangst of heeft een grotere tolerantie tegenover pijn. Acute waarschuwingssignalen voor zelfmoord zijn praten over zelfmoord of praten over geen reden tot leven meer hebben en zoeken naar middelen en methoden. (Bron: Beleven enWikipedia)