Abu Bakr al-Baghdadi: gemaakt en gedood door de CIA

Nu Abu Bakr al-Baghdadi, de leider van IS uitgeschakeld is, kan de vreugde in de VS en het Westen niet op. Wat ze er vergeten bij te vertellen is dat deze barbaarse terreurgroep een product is van de eigen buitenlandse politiek in de regio.

Het ontstaan van IS

In 2003 vielen de VS en Groot-Brittannië Irak binnen. Van Al Qaeda of andere jihadistische terreurgroepen in de regio was toen nog nauwelijks sprake. Na de invasie werd het VS-leger geconfronteerd met een hevige opstand. Om die neer te slaan, werden net zoals in Latijns-Amerika doodseskaders ingezet, de ‘Salvador optie’ noemden ze dat. Bovendien werden in die vuile oorlog de soennieten en de sjiieten doelbewust tegen elkaar opgezet, de tactiek van verdeel en heers. Het was in die orgie van religieus uitgelokt geweld dat Al Qaeda voet aan de grond kreeg in Irak onder de naam ‘Islamitische Staat van Irak’ (ISI).

Dan kwam de Arabische lente van 2011. Om Khaddafi ten val te brengen, werkte de NAVO samen met de Libyan Islamic Fighting Group (LIFG) onder leiding van Abdelhakim Belhadj, een voormalige leider van Al Qaeda in Libië. Toen het ook in Syrië onrustig werd, stuurde Belhadj honderden gewapende strijders naar Syrië om Assad van de macht te verdrijven. De veiligheidsdiensten van de VS en

GB werkten mee om Libische wapenarsenalen te transfereren naar Syrische rebellen. Vanaf 2012 richtten de VS, Turkije en Jordanië een trainingskamp op voor Syrische rebellen in Safawi, in het noorden van Jordanië. Daarbij waren ook Franse en Britse instructeurs betrokken. Delen van die rebellengroepen zouden zich later aansluiten aan bij ISIS.

In de rangen van Al Qaeda in Irak zaten heel wat Syriërs. Bij het begin van de burgeroorlog in hun land keerden veel van hen terug naar hun geboorteland om het al-Nusrafront op te richten. In april 2013 verklaarde Abu Bakr alBaghdadi, de leider van ISIS, dat zijn groepering en AlNusra gefuseerd waren onder de naam Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIS). Al Qaeda distantieerde zich daar echter van en voortaan gingen beide terreurorganisaties hun eigen weg.

In dit ‘wespennest’ is ISIS, later IS genoemd, ontstaan en sterk geworden. De terreurorganisatie breidde snel uit, veroverde vanaf 2014 heel wat terrein en riep zichzelf uit tot kalifaat in juni van dat jaar. De militaire inlichtingendienst van de VS (DIA) wist al een tijdje dat er plannen bestonden voor zo’n kalifaat. Maar volgens Michael Flynn, voormalig Nationaal Veiligheidsadviseur onder president Trump, heeft de VS-regering opzettelijk laten begaan. Zo een kalifaat was een uitstekende soennitische buffer om Syrië te verzwakken en de invloed van Iran (sjiitisch) terug te dringen. Graham Fuller, een van de meest gerespecteerde Midden-Oostenanalisten en voormalig CIA-agent, windt er geen doekjes om: “Ik denk dat de Verenigde Staten een van de belangrijkste makers van ISIS is. De VS heeft de vorming van ISIS niet gepland, maar de destructieve interventies in het MiddenOosten en de oorlog in Irak waren de basisoorzaken van de geboorte van ISIS.”

Niets nieuws onder de zon

Het geflirt van het Pentagon met extremistische islamitische groeperingen is niet nieuw. Herinner je de mudjahedin, vanaf 1979 werden ze gerekruteerd, bewapend en getraind door de VS om de communistische regering in Afghanistan te verdrijven. Rambo 3 van Silverster Stallone, is een Hollywoodversie van deze samenwerking. Het is uit deze mudjahedin-kringen dat later Al Qaeda en Osama Bin Laden zijn voortgekomen. In de jaren negentig werden de extremistische en nog gewelddadiger Talibanstrijders de geliefkoosde partner van Washington in Afghanistan. Aan die samenwerking kwam een einde toen het duidelijk werd dat de Taliban de belangen van de VS niet langer konden dienen.

Tijdens de burgeroorlog

in

Joegoslavië (1992-1995) liet het Pentagon duizenden Al Qaeda-strijders overvliegen naar Bosnië, ter ondersteuning van de moslims ter plekke.

In 1996 werd het Bevrijdingsleger van Kosovo (KLA) getraind door officieren van Al Qaeda juist over de grens met Albanië. Gelijktijdig was er hulp van Britse en VS-militairen. We hadden het al over de samenwerking van de Libyan Islamic Fighting Group (LIFG) en de NAVO om Khadafi omver te werpen. Na 2011 sloot deze terreurorganisatie een alliantie met de islamistische rebellen van Mali. Deze laatsten slaagden erin om samen met de Toearegs het noorden van Mali te veroveren gedurende enkele maanden. Dankzij de bombardementen van de NAVO kon de LIFG de wapendepots van het Libische leger plunderen. Het zijn deze wapens die jihadis vandaag gebruiken in Syrië, Irak, Nigeria, Tsjaad en Mali. De Financial Times ziet een verband tussen deze gebeurtenissen en de geopolitieke rivaliteit met China: “de militarisering van het Amerikaanse beleid na 11 september is allang omstreden omdat het in de regio (Afrika) beschouwd wordt als een poging van de VS om de controle over de grondstoffen te versterken en de snelgroeiende commerciële rol van China te counteren.”

(DeWereldMorgen)