Dag van de Arbeid

Jaarlijks wereldwijd op 1 mei. De Dag van de Arbeid is een feestdag van de socialistische en communistische arbeidersbeweging. Op deze dag viert men de strijd om betere arbeidsomstandigheden. De dag vindt in Nederland, België en Suriname elk jaar op 1 mei plaats. Andere landen wijken soms af van deze datum.

Op deze dag worden politieke bijeenkomsten georganiseerd. Een dag van viering van de strijd en de waardigheid van de arbeidersklasse, van de hoop op een rechtvaardige samenleving. Begonnen in 1889 als herdenking van de moord op demonstrerende stakers in Chicago in 1888. Zij droegen voor het eerst een rode vlag mee.

Op 1 mei vierde men vroeger het lentefeest. Later werd het pas bekend als Dag van de Arbeid. De invoering van de achturige werkdag was het begin van de 1 meiviering als viering van de arbeidersbeweging. In 1888 besloot de Amerikaanse vakbondsfederatie (American Federation of Labor) om voortaan op 1 mei jaarlijks te demonstreren voor de invoering van een achturige werkdag. Het voorstel werd in 1889 in Parijs overgenomen op het eerste congres van de Tweede Internationale. Het doel was met de 1 mei-viering de strijd voor de achturige werkdag te versterken. Op 1 mei 1890 werd de eerste internationale Dag van de Arbeid gevierd met grote demonstraties voor de achturige werkdag in verschillende landen, zoals in Frankrijk, Oostenrijk, Hongarije, Italië, Spanje, België, Nederland, Denemarken, Noorwegen, Zweden en de Verenigde Staten. De Britten organiseerden op de eerste zondag van mei een grote bijeenkomst. In sommige Italiaanse, Spaanse en Franse steden kwam het tot gevechten tegen de politie. Alleen in de Verenigde Staten had de staking direct succes, waar de timmerlieden in sommige deelstaten de achturige werkdag verkregen, terwijl in sommige andere vakgebieden een negenurige werkdag werd ingevoerd.

Op het congres van de Tweede Internationale van 1891 werd besloten om van de Dag van de Arbeid een jaarlijkse traditie te maken. Op het congres van 1891 probeerden de Duitse marxisten en de Britten om de Internationale Dag van de Arbeid te verplaatsen naar de eerste zondag van mei, maar deze resolutie kreeg geen meerderheid. De Fransen waren tegen de verplaatsing naar zondag, omdat ze dit zagen als een overgave. Dit komt door het bloedbad in de Franse stad Fourmies, waarbij soldaten op de ongewapende demonstrerende menigte schoten en daarbij tien mensen vermoordden. Volgens het congres waren er drie hoofddoelen:

Strijd voor de achturige werkdag; pleiten voor andere arbeidsrechten en voor het behoud van vrede.

Bij vieringen op 1 mei wordt nog vaak het strijdlied De Internationale ten gehore gebracht.

(Bron: Beleven en Wikipedia)