Evra bedelde in Parijs
VOETBAL - Patrice Evra kende een uiterst succesvolle carrière als voetballer, maar is van ver gekomen. De voormalige linksback, die in de zomer van 2019 officieel een punt zette achter zijn actieve loopbaan, vertelt in de officiële podcast van zijn oude club Manchester United over de moeilijke jeugd die hij doormaakte op de straten van Parijs. Hij groeide samen met zijn broers en zussen in armoede op en bedelde voorbijgangers om geld, zo blikt Evra terug.
Evra heeft liefst 24 broers en zussen en vertelde in 2017 in een interview aan ITV dat hij doorging met voetballen omdat hij al die familieleden nog ‘te voeden’ heeft. In de podcast van Manchester United, UTD Podcast, geeft hij aan dat het moeilijk was om met zijn broers en zussen in armoede op te groeien op straat. “Ik zwierf door de straten van Parijs en had soms niets te eten. Ik herinner me nog dat mijn broer Dominique in die tijd bij McDonalds werkte. Ik ging bij hem langs als hij aan het werk was; in de pauze gaf hij zijn eigen eten aan me.” “Ik schaam me niet om te zeggen dat ik voor winkels heb staan bedelen om geld. Als ik iemand zag langslopen, vroeg ik om een euro om een broodje te kopen. Soms gaven ze wat geld; soms niet”, vertelt Evra. De inmiddels 38-jarige Fransman spreekt van een ‘zware, maar ook een mooie tijd’. De ervaringen op straat hebben hem gevormd, zegt hij. “Ik voelde me altijd gelukkig in die tijd. Ik zou er niets aan veranderd willen hebben. Die tijd heeft me gemaakt tot de persoon die ik vandaag ben. Als je succesvol bent, zien mensen slechts het eindresultaat: ze zien je op tv, ze zien de superster. Maar op de straten heb ik dingen geleerd die me sterk hebben gemaakt.”
Uit die ervaring putte Evra bijvoorbeeld kracht na het WK 2010. De 81-voudig international was destijds de aanvoerder van het Frankrijk dat in de groepsfase werd uitgeschakeld. “Veel mensen gaven mij de schuld, en er werd over me geschreven in de pers, maar ik hield me sterk. Ik heb op de straten wel voor hetere vuren gestaan.” Evra benadrukt dat het hem niet om sympathie van de buitenwereld te doen is. Hij doet zijn verhaal om kinderen te inspireren om ‘nooit op te geven’, zegt hij. “Ik ben geen slachtoffer. Ik ben er niet verdrietig om. Ik hoef geen medeleven van anderen, want daar heb ik geen behoefte aan. Ik vertel slechts mijn ware verhaal. Ik wil kinderen ertoe zetten om nooit op te geven, wat er ook gebeurt. Als je zelf gelooft dat je het gaat maken, en daar vertrouwen in hebt, dan gaat het lukken.” (AD)