Serafim – Brandende vogelslangen

Serafijn, Serafim of Seraf zijn engelen. Hemelse wezens met vleugels en een menselijk uiterlijk. Toch? Nou ja, zo kennen wij ze tegenwoordig, maar oorspronkelijk. Het woord Serafin komt vermoedelijk van het oud Akkedische woord sarapu (branden) en Oud Egyptische woord srf (warm zijn). Het merkwaardige is dat deze wezens, zoals ze genoemd worden in de Boeken Nummeri en Deuteronomium van de Thora, geenszins de lieve naakte baby-cherubijnen zijn die wij kennen van Renaissance kunstwerken. In die oude werken zijn Serafim ‘nachash’ oftewel slangen. Enkele afwijkingen echter: ze kunnen vliegen en praten (of zingen, wat je wilt). We kunnen in ieder geval met zekerheid zeggen dat Serafim geen mensen zijn. Hoewel ze misschien wel lijken op mensen in de hedendaagse kunst en cultuur, hebben ze origineel dus iets slang-achtigs, en bovendien zes vleugels (derhalve zijn het biologisch geleedpotigen, in dezelfde categorie als krabben, schorpioenen en duizendpoten). Soms zijn deze vleugels reptiel-achtig (een beetje als draken). In ieder geval is het niet juist om ze menselijk te noemen, het zijn namelijk wezens die boven de mensheid staan. En een hybride vorm van allerlei soorten wezens die we op aarde vinden. Wellicht heeft God in zijn creatie ideeën opgedaan aan zijn Serafim?

(Alletop10lijstjes)