Kale plekken in baard: oorzaken, symptomen en behandeling

Sommige mannen kampen met kale plekken in hun baard. Dit is te wijten aan alopecia (haaruitval), chemotherapie of ringworm (een schimmelinfectie). Mogelijk treden ook bijkomende symptomen op, afhankelijk van de oorzaak. Ook de grootte van de kale gebieden in de baard zijn variabel. Na het opsporen van de oorzaak, zet de arts mogelijk medicatie in om de haargroei in het baardgebied te bevorderen. Tot slot is het haarverlies van de baard in de meeste gevallen niet permanent, maar soms keert dit na verloop van tijd wel terug.

Alopecia areata is een nietbesmettelijke auto-immuunziekte waarbij haaruitval tot stand komt. De meeste patiënten ontwikkelen de aandoening als kind. De haaraandoening treedt op wanneer het immuunsysteem de haarzakjes aanvalt en waardoor het haar uitvalt. De patiënt kampt bij alopecia areata met meestal ronde of ovale kale plekken op de hoofdhuid, maar soms is ook de baard getroffen en dan is sprake van ‘alopecia barbae’. Sommige patiënten met alopecia krijgen ook te maken met streepjes op de vingernagels. Er zijn meestal geen andere symptomen, hoewel sommige patiënten last hebben van een jeukende huid of een rode huid voordat het haar uitvalt.

De arts kijkt naar de mate van het haarverlies en onderzoekt enkele haarmonsters onder een microscoop. Ook zet hij mogelijk een huidbiopsie of bloedtest in om een infectie of onderliggende aandoening, zoals andere auto-immuunziekten, uit te sluiten. Meestal herstellen patiënten met één of twee kale plekken volledig. Het haar groeit ook onbehandeld binnen één jaar terug. Bij ongeveer 30 procent van de patiënten met alopecia is het haarverlies echter uitgebreider en komen de kale plekken terug. Voor hen werken de beschikbare behandelingen niet. Chemotherapie is één van de meest voorkomende kankerbehandelingen. Patiënten lijden vaak aan haaruitval. Elk lichaamsdeel is mogelijk getroffen, zoals de hoofdhuid, de wenkbrauwen, de wimpers en de baard.

Niet alle patiënten die chemotherapie ondergaan, lijden aan haaruitval. Sommige patiënten ervaren mild haarverlies dat nauwelijks merkbaar is, terwijl anderen hun haar of baard helemaal verliezen.

Diagnose en onderzoeken Prognose

Meestal begint het haar van een patiënt weer te groeien een paar maanden nadat de chemotherapie is beëindigd. Wel is dan mogelijk tijdelijk sprake van dunner haar, een andere haarkleur en een andere haartextuur. In de meeste gevallen herstelt het haar binnen zes tot twaalf maanden volledig. Bepaalde chemotherapiemedicijnen doen het haar langzamer opnieuw groeien. Af en toe leidt de chemotherapie tot permanent haarverlies.

Schimmels veroorzaken ringworm, een veel voorkomende huidinfectie die mogelijk elk lichaamsdeel aantast. Wanneer ringworm de baard aantast, staat het in medische termen bekend als ‘tinea barbae’.

De symptomen van tinae barbae omvatten ook schilferende, jeukende, rode vlekken, die zich op de wangen, kin en bovenkant van de nek ontwikkelen. Deze plekken zijn bedekt met korsten of gevuld met etter.

Een inspectie van de huid en een microscopisch onderzoek van een stukje afgeschraapte huid zijn nodig om de diagnose van deze huidinfectie te stellen.

Patiënten zijn gebaat met vrij verkrijgbare antischimmelcrèmes, poeders of zalven gebruiken om milde tot matige ringworm te behandelen. Producten zoals clotrimazol, miconazol en terbinafine verlichten de tekenen van de infectie meestal binnen twee à vier weken. Indien nodig schrijft de arts een sterker antischimmelmedicijn (meestal tabletten) voor. (Mens en gezondheid/Foto: Wikipedia)