Ziekte van Pfeiffer: symptomen, oorzaak en behandeling
Mononucleosis infectiosa (MI; ziekte van Pfeiffer) is een virale infectieziekte. Het wordt veroorzaakt door het epsteinbarrvirus (EBV). Bij jongvolwassenen wordt de presentatie van klachten gewoonlijk gekenmerkt door de trias keelpijn, koorts en opgezette (pijnlijke) lymfeklieren. Bij jonge kinderen kunnen de verschijnselen vaak mild tot asymptomatisch zijn. Er is geen speciale behandeling voor mononucleosis infectiosa beschikbaar of noodzakelijk. Mononucleosis infectiosa (MI; ziekte van Pfeiffer) is een virale infectieziekte. Het wordt veroorzaakt door het epsteinbarrvirus (EBV), één van de humane herpesvirussen. Het virus wordt overgedragen via speeksel. Mononucleosis infectiosa is niet zo besmettelijk als sommige andere infecties, zoals de gewone verkoudheid.
Bij uitzondering kunnen hepatosplenomegalie (combinatie van leververgroting en miltvergroting) en icterus (geelzucht) op de voorgrond staan Bij jonge kinderen kunnen de verschijnselen vaak mild tot asymptomatisch zijn. Of er zijn atypische verschijnselen zoals exantheem (huiduitslag), of een longontsteking (interstitiële pneumonie).
Het virus heeft een incubatietijd van vier dagen tot acht weken. Bij kinderen in de basisschoolleeftijd is de incubatietijd vier tot tien dagen. Bij jongvolwassenen vier tot zeven weken. De verschijnselen zoals koorts en keelpijn zijn meestal binnen een paar weken verdwenen, hoewel de klachten van vermoeidheid veel langer aanhouden dan een paar weken.
Oorzaak Pfeiffer Mononucleosis infectiosa wordt veroorzaakt door het epstein-barr-virus, een herpesvirus. De ziekte verloopt meestal niet heel ernstig. De meeste volwassenen zijn in hun leven reeds blootgesteld aan het virus en hebben antistoffen opgebouwd. Ze zijn immuun en recidief is uitgesloten. Op basis van de symptomen en een lichamelijk onderzoek, zal de huisarts de diagnose stellen. Bij de klassieke symptomen heeft aanvullend laboratoriumonderzoek weinig meerwaarde.
Er is geen speciale behandeling voor mononucleosis infectiosa beschikbaar of noodzakelijk, maar de symptomen kunnen desgewenst verlicht worden. Door veel te drinken en het gebruik van een gewone pijnstiller tegen de koorts en de pijn. Vermijd contactsporten bij splenomegalie (vergrote milt), teneinde een miltruptuur te voorkomen. Bedrust en dieetmaatregelen zijn bij de ziekte van Pfeiffer niet nodig.
In de meeste gevallen duurt de moeheid niet langer dan één à twee maanden. Maandenlang aanhoudende moeheid komt slechts bij een klein gedeelte van de patiënten voor. (Mens en gezondheid/Foto: DailyHolics)