In Afrika zien we de klimaatverandering al vele jaren gebeuren

Abdoulaye is in 1967 geboren in Laouèye, een dorp in de Commune Rural van Hamdallaye in Niger. Na de grote hongersnood in 2005 is hij in België gaan wonen. “Niger is één van de Sahellanden. In de Sahel is er regelmatig een grote hongersnood. Maar de frequentie is fel toegenomen: vroeger was dat om de tien jaar. Door de droogte is het nu al om de vijf jaar. Er is onvoldoende regen. Uit de zwaarst getroffen gebieden, trekken mensen dan weg, op zoek naar gebieden die minder droog zijn. Dat is logisch en zorgt voor een vlucht van de dorpen naar de steden. Vandaar gaat het vaak nog verder naar de kustgebieden van de naburige landen Ivoorkust, Ghana, Togo.” “Vroeger droomden de mensen niet van Europa. Ze kenden dat niet. Dat was ook niet nodig want het was goed in de buurlanden. Intussen krijgen ook die landen te kampen met veel problemen. Dan kijken de mensen die migreren uiteraard uit naar andere mogelijkheden om te overleven.”

“Wij Afrikanen zijn experten in klimaatverandering! De veranderingen door het opwarmend klimaat doen zich in Afrika al vele tientallen jaren voor. In Europa is dat slechts nog theorie. Hier is nog niets gebeurd dat een aanpassing van de levensstijl noodzakelijk maakt. Het is nog enkel speculatie. De mensen hebben nog niets van de klimaatverandering beleefd.”

“Maar de Afrikaanse mensen hebben dat allemaal al meegemaakt en hebben zich steeds moeten aanpassen. In de Sahellanden doen de gevolgen van de klimaatverandering zich al van in de jaren 70 voor. Dat was een hele zware periode. De boeren moesten toen al op zoek naar andere gewassen die meer bestand waren tegen de droogte: gierst, rijst, sogrum, fornio, sesam.”

“In Niger is tachtig procent van de mensen landbouwer. De klimaatverandering heeft een grote impact op de regenval en dus op de oogst. Wanneer de landbouw de mensen niet van voldoende voedsel kan voorzien, dan werkt dat migratie in de hand: mensen gaan op zoek naar betere oorden, waar wel voldoende voedsel voorhanden is. Dat is een logische overlevingsreflex.”

“Wij hadden in de jaren 70 al zonnepanelen. En in het naburige dorp was een waterpomp op zonne-energie. Dat was voor ons pure logica: er was geen elektriciteitsnetwerk en de zon produceerde een eindeloze energiestroom. Eén van de specialisten was prof. Abou Moumouni Dioffo. Van 1961 tot 1964 specialiseerde hij zich in de materie. En in de jaren tachtig organiseerden wij al conferenties over het klimaat en de verwoestijning. We hadden toen al veel kennis en ervaring in klimaatverandering en duurzame energie. Maar die know-how is in de kiem gesmoord door een gebrek aan structurele ondersteuning, in de hand gewerkt door de Wereldbank en het IMF.”

“Het grootste park voor zonne-energie ter wereld staat intussen in Marokko. Het kan de noordelijke Afrikaanse landen van elektriciteit voorzien. En zelfs delen van Zuid-Europa: het is perfect mogelijk om ook Spanje en Frankrijk te voorzien van deze energie. En dan zie je dat Europa onze grondstoffen wil innemen wanneer het hen uitkomt. Dat is diefstal. En intussen gooien ze de deuren dicht, want Afrikanen mogen het continent niet meer in.”

“Klimaatverandering is een realiteit. Dat weten wij in Afrika al veel langer. De ontkenners van de klimaatverandering kunnen maar beter op studiereis gaan in Niger en zien wat de klimaatverandering inhoudt. Die ontkenners willen doorgaans ook geen migranten zien in hun land. Maar laat hen maar op klimaatsafari gaan! Daar kunnen ze veel van leren.”

“Het zijn niet enkel mensen die migreren door de opwarming van het klimaat. Ook dieren doen dat. Dat heeft een grote impact, want dan wordt de biodiversiteit kleiner. Dat zijn telkens weer belangrijke voedingsstoffen die de mens dan tekort komt.” (DeWereldMorgen)