Advocaat Roos pleit voor humane arrestatie verdachten

PARAMARIBO – Advocaat Therese Roos zegt aan de krant, dat zij bij een bezoek aan twee verdachten die ingesloten zijn in het cellenhuis te Geyersvlijt en Keizerstraat, geconfronteerd is met twee dusdanig afgetuigde verdachten.

Beide verdachten zijn in een strafzaak opgepakt. Bij de servicestation aan de Coeswijnestraat reed een politiewagen de verdachten klem. Voordat de mannen konden uitstappen, werden zij uit het voertuig gesleurd en meteen beschuldigd van diefstal van een gouden halsketting aan de Kwattaweg. Zij werden geschopt en geslagen op hun hoofd, gezicht, buik, rug en schaamstreek.

De verdachte, ingesloten te Geyersvlijt, heeft als gevolg van de slagen en het geschop nu last van zijn maag en plast al dagen bloed. Hij is op eigen verzoek door de dienstdoende politieagent naar de dokter gebracht. Van de dokter kreeg hij tabletten voorgeschreven voor zijn maag en het bloedplassen. De verdachte zegt dat die tabletten niet helpen en dat hij nog steeds maagpijn heeft en bloed plast.

De verdachte aan de Keizerstraat heeft zwellingen aan zijn hoofd, buik en rug. Hij deed ook een beroep op de dienstdoende politieagent hem voor consult naar de dokter te brengen. Hij werd niet gebracht, maar kreeg een smeersel om op de gezwollen plekken te smeren, wat niet helpt.

Roos zegt dat het vrijwel bij elke strafzitting voorkomt dat verdachten aangeven dat zij zowel bij de arrestatie als op het politiebureau afgetakeld worden om toe te geven dat zij het strafbare feit gepleegd hebben. Bij een confrontatie op de zitting met die politieagent wordt altijd ontkend dat er slagen zijn gevallen.

“Wij hebben te doen met mensen/personen die recht hebben op een eerlijk strafproces en een menswaardige behandeling. Met de invoering van het nieuwe Wetboek van Strafvordering op 1 januari 1979, is het de bedoeling van de wetgever geweest om af te stappen van het inquisitoir strafproces waarbij de gedachte was, dat de verdachte voorwerp van het strafrechtelijk onderzoek is. Thans, sedert 1979 hebben wij een gematigd accussatoir strafproces. Verdachten moeten als een gelijkwaardige partij behandeld worden en niet meer gezien worden als de underdog in het strafproces. Vandaar dat zij ook bepaalde rechten hebben gekregen.”

Volgens Roos hebben politieagenten geleerd hoe verdachten gearresteerd moeten worden. “Het is ze daarbij ook geleerd dat je met verschillende verdachten te maken kan krijgen bij een arrestatie. Beelden uit mobiele telefoons tonen aan dat de verdachten zich op geen enkele wijze verzet hebben bij de arrestatie, nog minder waren ze vuurwapengevaarlijk en is de gehanteerde brute wijze daarom zeer afkeurenswaardig. Er zijn genoeg nationale en internationale documenten die aangeven hoe omgegaan moet worden met verdachten, ook bij een arrestatie.”

Roos vindt dat een aangifte van verdachten geen heil biedt, omdat politiemannen die zich hieraan schuldig maken ontkennen en ‘ze beschermen elkaar ook nog’. “De verdachten kunnen bijna nooit de juiste naam aangeven welke politiemannen ze afgetuigd hebben. Toch moet er enige verandering hierin komen.” Zij denkt dat de politie regelmatig middels refreshment-cursussen steeds eraan herinnerd moet worden hoe arrestaties op de juiste wijze en binnen de perken van de wet dienen te geschieden. Roos hoopt dat zij niet meer met mishandeling van verdachten geconfronteerd wordt en dat deze tot het verleden zal behoren.

WJ