Werelddag voor Brief Schrijven

Hoe is deze dag ontstaan? Aan het einde van de jaren negentig zocht de Australische Richard Simpkin een manier om in contact te komen met bekende Australiërs voor zijn project ‘Australian Legends’ en de beste manier was het schrijven van een brief.

Hiermee liet hij zien dat hij er tijd en moeite in stak om mensen te bereiken. Uiteindelijk lanceerde Richard Simpkin op 1 september 2014 de eerste World Letter Writing Day (WLWD). Een dag waarop je een pen of potlood in de hand neemt en aan iemand van je keuze een brief schrijft en laten we eerlijk zijn, het is toch leuker om een brief te ontvangen dan een WhatsAppje? Moet het natuurlijk geen brief in een blauwe enveloppe zijn. ;-).

Een brief (uit het Latijn: brevis, kort) is een op schrift gestelde boodschap aan een afwezige individuele persoon, meestal geadresseerd en gesloten verzonden, normaliter als poststuk in een envelop. Naast de mogelijkheid van verzending per postdienst kan de afzender deze ook (met of zonder envelop) zelf overhandigen, e-mailen, in de brievenbus van de ontvanger doen, onder de deur door schuiven, of ergens neerleggen of neerzetten.

De oorspronkelijke definitie van brieven van de PTT luidde: “onder brieven wordt verstaan alle bescheiden en op papier, perkament of soortgelijke stoffen gestelde mededelingen en berichten, al dan niet verpakt, voor zover die niet zijn te rangschikken onder de drukwerken en braillestukken” . Bij de Wet Verzelfstandiging PTT van 26 oktober 1988 is het woord ‘berichten’ uit de definitie gehaald waardoor privatisering van het berichtenverkeer mogelijk werd.

Een brief wordt meestal volgens een vaste wijze ingedeeld. Hieraan liggen een aantal redenen ten grondslag:

Duidelijkheid

De boodschap moet door de ontvanger begrepen worden en met een nette brief gaat dat nou eenmaal het beste.

Beleefdheid jegens geadresseerde

Een gesproken onverkwikkelijkheid kan worden vergeten maar een brief kan men (tientallen) jaren bewaren. Daarom worden beleefdheidsregels in geschreven correspondentie vaak strenger nageleefd. Ook hier geldt bovendien dat een nette indeling van beleefdheid jegens de ander getuigt.

Beschermen van de positie en reputatie

de

eigen

De ontvanger en eventuele derden aan wie deze de brief laat lezen, kunnen zich naar aanleiding hiervan een beeld over de afzender vormen. Geschreven correspondentie kan bovendien juridische consequenties hebben.

De brief begint met een briefhoofd, waarin de naam (of titulatuur en functie) en het adres van zowel de afzender als de geadresseerde wordt genoemd. Hierna komt de aanhef van de brief. Vervolgens komt de eigenlijke tekst waarom het gaat. Ten slotte is het gebruikelijk af te sluiten met een enkele slotzin waarin men dank betuigt of met een algemene beleefdheidsfrase de brief afsluit (“Wij hopen u in deze van dienst te zijn geweest”).

De brief gaat terug tot de Indusbeschaving en Mesopotamië in de vorm van kleitabletten. In het Oude Egypte werd papyrus gebruikt om brieven op te schrijven. In Rome en Griekenland werden wastafeltjes gebruikt. In de Bijbel vormen de brieven van Paulus een belangrijk deel van het Nieuwe Testament. De oudst overgeleverde literaire brieven in het Nederlands dateren uit de dertiende eeuw en zijn van Hadewijch. Archieven met correspondentie, hetzij persoonlijk, diplomatiek of zakelijk, zijn een belangrijke primaire bron voor historici. In sommige periodes werd het schrijven van brieven als een kunstvorm beschouwd en vormde het een literair genre, zoals in de briefroman.

In de betekenis van akte of oorkonde heeft de brief zegswijzen opgeleverd als ‘hij heeft de oudste brieven’, wat betekent dat iemand de oudste rechten op iets heeft. (Bron: dagenvanhetjaar en Wikipedia)