Wereld Hart Dag
Sinds 2000 wordt door de World Heart Federation op 29 september de Wereld Hart Dag (World Heart Day) of de Internationale Dag van het Hart georganiseerd. Wereldwijd wordt op deze dag aandacht besteed aan hoe we het belangrijkste orgaan van ons lichaam gezond kunnen houden en zo hart- en vaatziekten kunnen voorkomen. Want nog steeds sterven er over de hele wereld ongeveer 17,3 miljoen mensen per jaar aan een aandoening van het hart.
Een hart is een orgaan dat bloed of hemolymfe verpompt in de circulatie van veel dieren. Daarbij zijn drie hoofdvormen te onderscheiden. Bij gewervelden bestaat het uit een tot vier hartspierweefsel bevattende holtes of kamers. Veel weekdieren en geleedpotigen beschikken over een buisvormig hart van hartspierweefsel, wat een evolutie is van bloedvaten bestaande uit myoepitheliale cellen (myo- voor spier) die het bloed peristaltisch verpompen.
Insecten beschikken over een open bloedsomloop met een buisvormig hart dat bestaat uit een samentrekkend buisvormig hart met daarvoor een niet-samentrekkende aorta. Om terugloop te voorkomen, kan dit ruggevat gepaarde mondjes met klepjes (ostia) bevatten zodat het slechts van achter naar voren kan lopen. Zoogdieren hebben een gesloten bloedsomloop met een zeer gespecialiseerd hart met vier afzonderlijke, door kleppen gescheiden kamers die samen twee pompen vormen die een in serie geschakelde, maar verder gescheiden longen een lichaamscirculatie op gang houden.
Het hart is asymmetrisch van vorm en ligt in de thoraxholte nagenoeg midden achter het borstbeen, in het mediastinum (de ruimte tussen de twee longen). Pijn aan het hart wordt bijna altijd ook midden op het borstbeen gevoeld. Het hart ligt meer aan de linkerkant dan aan de rechterkant van het borstbeen. Het steekt slechts ongeveer 2 cm uit aan de rechterkant. In de linkerlong daarentegen zorgt het hart voor een diepe indeuking.
Het hart kan voorgesteld worden als een kegel. De top van de kegel is de apex, het grondvlak de basis. De apex ligt meer caudaal (naar onderen toe), ventraal (naar voren toe) en links dan de basis die meer craniaal (naar boven toe), dorsaal (naar achteren toe) en rechts gelegen is. De as van de kegel verloopt dus schuin in de thorax (borst). Het hart grenst aan het middenrif (diafragma) met de facies diaphragmatica. Een tweede zijvlak van het hart grenst aan het borstbeen (sternum) en een aantal ribben. Dit is de facies sternocostalis. Het hart grenst aan de linkerlong met de facies pulmonalis. Deze facies pulmonalis is een heel onscherpe overgang van de twee andere vlakken, daarom ook wel margo obtusus (stompe rand). De overgang tussen de facies sternocostalis en de facies diaphragmatica aan de andere kant is de margo acutus. Deze overgang is wel scherp.
Het hart wordt helemaal omgeven door het hartzakje, het pericard (pericardium). Dit bestaat uit een fibreus gedeelte en een sereus gedeelte. Dit laatste is een dubbelvlies rond het hart met een parietaal blad dat de binnenkant van het hartzakje bekleedt en een visceraal blad dat het hart zelf bekleedt, die in elkaar overgaan ter hoogte van de omslagplooien. Deze bevinden zich ter hoogte van de verschillende belangrijke slagaders en aders die respectievelijk het hart verlaten en binnenkomen. Het fibreuze gedeelte (het eigenlijke zakje) is op zijn beurt vergroeid met het middenrif. Op die manier wordt een overvulling van het hart verhinderd. De ruimte tussen visceraal en parietaal blad is de pericardiale ruimte en is normaal gevuld met heel weinig vocht. Dankzij dit vocht is het mogelijk dat deze bladen ten opzichte van elkaar verschuiven.
Het orgaan bestaat uit een pompgedeelte en een stimulerend gedeelte, die anatomisch nauw met elkaar verweven zijn maar functioneel duidelijk moeten worden onderscheiden. Het hart van een volwassene weegt ongeveer 300 gram en is zo groot als twee vuisten samen; het hart van een kind is een vuist groot. De hartwand is opgebouwd uit vier lagen: het endocard, het myocard (de spierlaag van het hart), epicard en als buitenste laag het pericard (hartzakje).
Het gebeurt ook dat kinderen met een minder gezond hart geboren worden. De meest voorkomende afwijkingen zijn hartgaatjes, wat een gaatje in de hartboezem (atrium) of kan het atriumseptum defect zijn, of een gaatje in de hartkamer (ventrikel), het ventrikelseptumdefect (VSD).
(Bron: Beleven en Wikipedia)
Advertentie