Wereld MSA Dag
Jaarlijks op 3 oktober is het ‘World MSA Day’. Meervoudige Systeem Atrofie (of: Multi Systeem Atrofie) is een progressieve neurologische aandoening die optreedt door het afsterven van zenuwcellen in bepaalde gedeeltes van de hersenen. Met name in de kleine hersenen, de basale kernen en de hersenstam. Deze celdegeneratie veroorzaakt problemen met beweging, evenwicht en automatische functies van het lichaam.
MSA is een aandoening die zowel volwassen mannen als vrouwen treft. Wat de celdegeneratie veroorzaakt is nog onbekend.
De term MSA werd voor het eerst gebruikt in 1969, hoewel het reeds meerdere benamingen kreeg zoals olivopontocerebellaire atrofie (OPCA), striatonigrale degeneratie, Parkinsonplus en het ShyDragersyndroom. De verwarring die veroorzaakt is door deze meerdere naamgeving heeft geleid tot een internationale consensus door medische experts in 1997, waarbij besloten werd de aandoening multisysteematrofie (MSA) te noemen.
Zenuwcellen in de aangedane delen in de hersenen worden kleiner en gaan verloren (atrofie). Dit kan waargenomen worden met een MRIscan. Wanneer hersenweefsel wordt onderzocht onder de microscoop kunnen gliale inclusies worden gezien. Deze gliale inclusies bevatten het eiwit αsynucleïne.
Meestal is het eerste symptoom een vroegtijdig urineblaasproblemen: een toegenomen plasfrequentie, onvolledige lediging van de blaas of onmogelijkheid om urine te lozen (retentie). Deze problemen worden vaak toegeschreven aan het verouderingsproces of een aandoening van de prostaat bij mannen. Bij veel mannen komt dit voor in combinatie met een erectieprobleem. Vaak komen de symptomen overeen met de symptomen van parkinsonisme. Hieronder een lijst met andere symptomen die voor kunnen komen bij MSA zijn: flauwvallen, duizeligheid, stijfheid, moeilijkheden met schrijven, spierzwakte in armen en benen, verhoogde emotionele respons, rusteloze slap, luidruchtig ademen dag en nacht, problemen met slikken, moeilijkheden om te kauwen, verstikking en een zwakke, stille stem.
De behandeling van MSA betreft een combinatie van medicatie, gespecialiseerde hulpmiddelen en therapie. Bij bewegingsstoornissen wordt vaak dezelfde medicatie toegepast als bij de ziekte van Parkinson. Ook voor problemen met de bloeddruk of blaasproblemen kan vaak reguliere medicatie voorgeschreven worden. Bij infecties wordt antibiotica voorgeschreven. MSA kan wel behandeld worden, maar niet genezen.
Parkinsonpatiënten hebben vaak neiging tot beven, wat bij MSApatiënten zelden het geval is. Bij de ziekte van Parkinson kunnen er ook autonome symptomen optreden, maar bij MSA spelen deze symptomen een veel grotere rol en ontstaan doorgaans veel vroeger in het ziekteverloop. De intellectuele functies blijven bij MSA meestal behouden. Als MSApatiënten naast de autonome stoornissen vooral parkinsonisme vertonen, spreekt men van MSAP. Als MSApatiënten naast de autonome stoornissen vooral ataxie vertonen, spreekt men van MSAC. Ook vertonen patiënten met MSA meestal een snellere achteruitgang dan parkinsonpatiënten.
(Bron: beleven en wikipedia)