Dermatomyositis: huiduitslag en spierproblemen

Dermatomyositis is een autoimmuunaandoening waarbij de patiënt spierproblemen in combinatie met een huiduitslag heeft. De oorzaak van deze ziekte is niet bekend. De huid- en spieraandoening is niet besmettelijk en ook niet erfelijk. De patiënt met huid- en spiergerelateerde symptomen krijgt een ondersteunende en symptomatische behandeling aangezien er geen effectief bewezen behandeling beschikbaar is voor deze ziekte. Meestal is de prognose goed, maar levensbedreigende complicaties zijn wel mogelijk bij deze aandoening. Dermatomyositis komt wereldwijd voor. De geschatte incidentie van dermatomyositis is volgens Emedicine 9,63 gevallen per miljoen inwoners, al geeft Huidarts. com aan dat tussen 0,5 en 8 op 100.000 patiënten getroffen zijn. De aandoening komt het meest voor bij kinderen tussen de 5 en 15 jaar en bij volwassenen tussen de 40 tot 60 jaar. Vrouwen ontwikkelen deze aandoening De exacte etiologie van dermatomyositis is onbekend. MedlinePlus meldt dat mogelijk een virale infectie van de spieren of een probleem met het immuunsysteem leidt tot de ziekte. Voorts speelt het gebruik van bepaalde medicijnen mogelijk een rol bij het ontwikkelen van de autoimmuunaandoening. De symptomen van dermatomyositis concentreren zich vooral op de huid en spieren. Polymyositis (autoimmuunaandoening waarbij de spieren ontstoken raken met spierzwakte als gevolg) is een soortgelijke aandoening, maar hierbij treden geen huidgerelateerde symptomen op. De huid wordt bij dermatomyositis soms harder getroffen dan de spieren, hoewel dit vershilt per patiënt. Veelal starten de symptomen bij de spieren, al is het omgekeerd ook mogelijk. De patiënt heeft een paarsrode huiduitslag op het gezicht, de gewrichten, de nek, de borst, de rug en de schouders. Vooral rond de ogen en de kneukels van de handen ontstaan jeuk en pijn. Bij deze aandoening worden vooral de plekken op het lichaam die aan licht blootgesteld zijn, getroffen. Daarnaast is de hoofdhuid schilferig en treedt haaruitval op bij een aantal patiënten.

Spierzwakte, spierstijfheid en spierpijn ontwikkelen zich in een paar weken of maanden bij de patiënt. Opstaan vanuit een zittende positie, de armen boven het hoofd bewegen, het haar kammen, wandelen of traplopen zijn bijvoorbeeld een probleem voor de patiënt. Daarnaast treden bij dermatomyositis slikproblemen en kortademigheid op Af en toe treedt spiergevoeligheid op, maar dit is geen typisch kenmerk van de ziekte.

De arts ontdekt de huiduitslag op bij een lichamelijk onderzoek. Daarnaast doet hij enkele onderzoeken bij de spieren van de patiënt. In combinatie met een grondig vraaggesprek (medische term: anamnese), identificeert hij dat de patiënt spierproblemen ervaart.

De arts voert een volledig bloedonderzoek uit voor het stellen van de diagnose. Een biopsie van de spieren en de huid is eveneens mogelijk. Een MRI-scan biedt bovendien informatie over de diagnose. Met een elektrocardiografie (ECGmeting van de elektrische activiteit van het hart) verkrijgt een arts een hartfilmpje. Een elektromyografie (EMG) is ook nuttig. Dit is een onderzoek van de elektrische activiteit van de spieren. Een contractie van een spier gaat namelijk gepaard met het vrijkomen van elektrische energie die te registreren valt met dunne naaldelektroden die de arts door de huid in de spier steekt. Met behulp van een EMG onderzoekt de arts bijgevolg de functie van een spier. Het is mogelijk onderscheid te maken tussen spierfunctiestoornissen als gevolg van een aandoening van de spier zelf en functiestoornissen door afwijkingen van de zenuw die de spier doen samentrekken. Het is beter dat de patiënt de zon vermijdt, zonbeschermende kleding draagt en voor goede zonbeschermende middelen zorgt. Het is ook handig om het hoofdeinde van het bed te verhogen. Tot slot vermijdt de patiënt best om te eten vlak voordat hij gaat slapen. De arts schrijft corticosteroïden voor. Dit zijn antiinflammatoire geneesmiddelen, de medische term voor ontstekingsremmers. Immunosuppressiva, beter gekend geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken, behandelen de huiduitslag. Ook antimalariamiddelen zijn soms nodig. De meeste patiënten nemen levenslang Prednison bij deze aandoening in. Als de aandoening optreedt bij kanker, treedt verbetering op van de spierzwakte en huiduitslag wanneer de tumor verwijderd is.

De symptomen verdwijnen vooral bij kinderen vrijwel steeds volledig. Door ernstige spierzwakte treden mogelijk levensbedreigende problemen op zoals ernstige spierzwakte, ondervoeding, een longontsteking (pneumonie: ontsteking onderste luchtwegen) of longfalen. De belangrijkste doodsoorzaken van patiënten met deze aandoening zijn kanker en longaandoeningen. (mens en gezondheid /Foto: Wikiwand)