Ziekte van Ritter
De ziekte van Ritter wordt veroorzaakt door een stafylokokkeninfectie. Wanneer de ziekte van Ritter niet behandeld wordt, is de sterfte hoog. De ziekte van Ritter is ook bekend onder de naam SSSS, dit staat voor Staphyloccocal) Scalded skin syndrome. Het is een vreselijke ziekte die voorkomt bij jonge kinderen tot een jaar of vijf. Bij oudere kinderen en volwassenen komt deze ziekte allen voor. in gevallen van een sterk verminderde afweer.
De veroorzaker is een bacterie uit de groep van de stafylokokken, namelijk de Staphylococcus aureus. Van nature komen bacteriën van deze stam op de menselijke huid voor en veroorzaken weinig problemen. De Staphylococcus aureus kan de huid binnendringen en daar een ontsteking veroorzaken. Zo veroorzaakt deze bacterie onder andere krentenbaard en acne alsmede een voedselvergiftiging.
Het belangrijkste symptoom is het loslaten van de huid. Na besmetting zal er veelal eerst koorts optreden. De huid wordt rood, vaak eerst in het gezicht. Al snel breiden de rode plakken zich uit over het lichaam. Aanraking van de huid is gevoelig en pijnlijk. Na één tot drie dagen ontstaan er blaren, die makkelijk loslaten. Wanneer de blaar loslaat, is de huid eronder rood, glanzend en vochtig, alsof het een schaafwond is. De blaren drogen vervolgens na enkele dagen open er ontstaat een korst op. De slijmvliezen worden vaak niet aangetast.
De bacterie veroorzaakt de ontsteking door het uitscheiden van een gif. Dit gif verspreidt zich over het gehele lichaam. Vaak zit de bacterie op een enkele plek en is daardoor niet lokaal aan te pakken. Jonge kinderen en oudere met een slechte weerstand zijn vatbaarder voor een infectie met deze bacterie. De nieren ruimen normaal gesproken giftige stoffen in het lichaam op. Bij jonge kinderen zijn de nieren niet in staat deze giftige stof weg te werken. Ook bij ouderen met een slechte nierfunctie of sterk verminderde afweer wordt de giftige stof onvoldoende verwijderd.
De diagnose wordt gesteld aan de hand van de typische blaren, bloedonderzoek of een bacteriële kweek. Er zal een antibiotica worden voorgeschreven om de ontsteking te verhelpen. Het kind wordt geïsoleerd om verdere besmetting te voorkomen. Vaak is het nodig om vocht toe te dienen, omdat de patiënt ernstig kan uitdrogen. Wanneer deze ziekte niet wordt behandeld, zal de bacterie diepere lagen van de huid ontsteken. Er kan een bloedvergiftiging optreden. Uiteindelijk zal de patiënt overlijden. Krentenbaard is een groot risico voor kleine kinderen, omdat dezelfde bacterie ook de veroorzaker is van de ziekte van Ritter. Geadviseerd wordt dan ook om kleine kinderen en mensen met een verslechterde weerstand of nierfunctie uit de buurt van een krentenbaardbesmetting te houden. Bij open wondjes of eczeem is de huid vatbaarder voor het binnendringen van bacteriën. Hier dient op gelet te worden wanneer het jonge kind in aanraking komt met andere kinderen. Wanneer men toch een vermoeden heeft van de ziekte van Ritter, moet men zo snel mogelijk een arts raadplegen.
Kinderen met de ziekte van Ritter mogen niet in contact komen met andere kinderen, vanwege de hoge besmettingskans. Indien een kind symptomen van deze ziekte vertoont, kan men het beste het eigen kind ver uit de buurt houden.
Deze ziekte lijkt zeer veel op de ziekte van Ritter. De huid vormt ook blaren waarna er loslating van de huid ontstaat. De sterftekans is zeer hoog. Het verschil tussen deze ziekte en de ziekte van Ritter zit hem in de veroorzaker. Bij de ziekte van Lyell zijn medicijnen de veroorzaker. Deze ziekte is dan ook niet besmettelijk, de ziekte van Ritter is wel besmettelijk.
(Mens en Gezondheid/
Foto: Huidziekten.nl)