ดร.คิว ลานทอง
ร่วมมือกับตำารวจป่าไม้ ส่งคืนไม้พะยูงทั้งหมด” “เราจะต้องติดคุกมั้ยคะ” “ทำาผิดก็ต้องได้รับโทษตามกฎหมาย ยังดี กว่าที่เราจะต้องหนีโทษตายของยันต์ ยมราช ถ้าเราไม่ ลุกขึ้นมาสู้ตอนนี้ เราก็มีทางไปอยู่ทางเดียวคือตาย”
“ยังไงบุญท้วมก็ยังกลัวค่ะ ถึงเสี่ยจะจ้าง คนมาจากที่อื่นมาคุ้มกันโรงเลื่อยได้ แต่ก็ไม่รู้ว่า เราจะอยู่รอดมือของมันหรือเปล่า” “เราไม่มีทางเลือก แยกตัวจากยันต์ ก็ต้องตายทุกคน ถ้าเราสู้เราอาจจะรอด” “น่าจะมีคนสักคนที่เราพึ่งเขาได้นะคะ อย่าง..อย่างเช่น..เอ้อ..” “จ่าครุยน่ะหรือ” “คุณแขมแขช่วยเขา ไม่ส่งเขาเข้าคุกตาม แผนของยันต์ จ่าครุยน่าจะรู้นะคะว่าคุณแขมแข สุจริตใจกับเขา เชื่อมั่นในความบริสุทธ์ิของเขา ถ้า เขาพาคุณกลับมาส่งโดยที่คุณไม่บุบ แทนที่เขาจะ เอาคุณไปฆ่าทิ้ง บุญท้วมก็ชักจะเริ่มเชื่อแล้วละ ค่ะ..ว่าเขาเป็นคนดี”
“จ่าครุ่ยน่ะหรือ ฮึ..ฉันเกลียดเขา” แขมแขเดินออกไป บุญท้วมมองตาม ทำาท่าเลียน แบบแขมแขอย่างล้อเลียน ยมราช
ครุยเตรียมจะแอบออกไปจากป่าช้าโดย ไม่ให้ใครรู้ แต่มไหสวรรค์ก็รู้ทันและมาขวางไว้ “จะไปไหน” “แกพาสาลิกากับพ่อดาวกลับไปเถอะ ฉัน จะให้มะตูมพาพวกกลับสีคิ้ว ขืนมารวมตัวกันอยู่ใน ป่าช้านี่ มันจะกลายเป็นที่สังเกตของพวกไอ้ยันต์”
“จนป่านนี้แล้ว จ่ายังไม่ยอมรับความ ช่วยเหลือจากพวกเราอีกหรือแนวร่วมที่มีอยู่นี่ ถ้า จะสู้กับยันต์ยมราช มันยังไม่พอนะ ต้องหาอีก” “ไม่ใช่วิธีที่ฉันต้องการ” “แต่วิธีของจ่าเสี่ยงตายนะ ตายขึ้นทุกวันเรื่องแขมแข” “อย่ามารู้ดีเรื่องของฉัน” “รู้มั้ยว่าจ่าทำาอะไรลงไปวันหนึ่ง..ยันต์ ยมราช จะทำากับแขมแขเหมือนอย่างที่ทำากับคำา สี ถ้ามันรู้ว่า..จ่ารักแขมแข”
ครุยนิ่งอึ้งไป สะบัดตัวออกจากมไหศวรรย์ แล้วเดินหายออกไปจากป่าช้า มไหศวรรย์มองตาม ไปจนลับสายตา ก่อนหายใจหนัก ๆ ด้วยความกังวล แล้วก็เสี่ยง
ราหู รามสูร สุครีฟตรวจดูกล้องวงจรปิดใหม่ ที่ยันต์สั่งให้มาติด และเชื่อมั่นว่าจะจับความ เคลื่อนไหวของครุยจนไม่สามารถลอบเข้ามาได้อีก แต่ไม่ทันขาดคำาครุยก็จัดการตัดสายสัญญาณและ ลอบเข้าไปรื้อค้นเอกสารเพื่อหาหลักฐานการซื้อขาย ไม้เถื่อน ขณะที่ยันต์กำาลังสั่งการเรื่องให้อินเข้ามา เป็นพวก ระหว่างนั้นครุยย่องเข้าไปในห้องทำางาน ของยันต์เรียบร้อย แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอหลักฐาน เมื่อสมุนของยันต์รู้ตัว ครุยก็หนีออกไปก่อนแล้วตาม ก็ตามไม่ทัน หลังจากนั้นครุยก็ไปหาแขมแขอีก
อ่านต่อฉบับพรุ่งนี้