‘กากหมูคั่วเกลือ’

พอได้ยินชื่อต้องขอบอกว่าแอบนำ้าลายสอไ ้ ิ ื่ ้ ่ ำ้ เพราะ ภาพวันวานที่เคยนั่งกินข้าวแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ สมัย วัยเด็กฟื้นขึ้นมาให้หวนระลึกอีกครั้ง

“เมนูทุกอย่างจะมีเรื่องราวเกี่ยวพันกับภูมิ หลังที่ผมเติบโตขึ้นมา เช่น กากหมู เชื่อว่าสมัย ก่อนทุกบ้านยังใช้นำ้ามันหมูจะต้องมีกากหมูเจียวติด ครัว วันไหนเราหิวขึ้นมา นึกไม่ออก ว่าจะทำาอะไร ก็แค่เอาผัดคั่วพริก คั่วเกลือโปะข้าวสวยร้อน ๆ ราด นำ้าปลาพริกหอมแดง อิ่มอร่อยแบบ ง่าย ๆ” เจ้าของร้านซาว่า ไดนิ่ง เล่า

ตามธรรมเนียมการกิน เรียกได้ว่า คุณหมูกินหรูอยู่ชิค มา ตั้งแต่เด็กพออายุราว 12-13 ปี หลังเลิกเรียนคุณหมูต้องกลับบ้าน มาอาบนำ้าแต่งตัวสุดเนี้ยบไปนั่ง ดินเนอร์หรูกับผู้ใหญ่เป็นประจำา “สำาหรับเราเป็นเรื่องวุ่นวายมาก เพราะต้องวัดตัวตัดสูทเพื่อไปกิน อาหาร บางทีมันไม่คุ้มอุตส่าห์เตรียมตัวมาดี แต่ อาหารไม่ถูกปาก บ่อยมากที่กิน ไม่ได้ต้องห่อใส่ถุงกลับ บ้าน”

ตกกลาง คืน “ความหิว” จึงมาเยือนแบบไม่ ปราณีปราศรัย ทาง แก้ดีสุดก็คือต้องนำาวัตถุดิบ ที่หิ้วกลับมานั้น ประยุกต์เป็นเมนูใหม่โดยมีคุณพ่อ ความหวือหวาอยู่ในจานเดียวกัน

แม้วางใจให้เชฟดูแลในการปรุงรสชาติ ส่วน ตัวเองรับหน้าที่ “ชิม” ให้ตรง ตามมาตรฐาน แต่คุณ หมูก็มีวิชาติดตัวมา จากเมืองนอกอยู่ไม่เบา “ผมไม่เคย เข้าครัวเลยแต่ ซึมซับมาจากคุณย่า และคุณพ่อมาพอสมควร สุดท้ายเราอยากกินอะไร เราก็ ต้องทำา นิสัยเดิม ๆ ก็กลับมา มี สิ่งใดอยู่ในตู้ก็เอามาทำาเสีย กินอาหารข้างนอกเหลือก็ เอากลับมาแช่ตู้เย็นมื้อ ถัดไปลองพลิกแพลงผัด เป็นก๋วยเตี๋ยว เพื่อน ๆ จะ ชอบมากิน เคยเอากุ้ง เทมปุระมาผัดกะเพรา เพื่อนชิมก็อร่อยยุให้ทำา กินอีก แต่มันทำายาก ตรงนี้เราต้องไปกิน อาหารญี่ปุ่นก่อน ส่วนแกง เป็ดนี่ขึ้นชื่อมากเพราะใช้เป็ดโฟร์ ซีซั่น” คุ ณหมูเล่าติดตลกก่อนโชว์ ฝีมือ ความหวือหวาของเมนู “ข้าวหน้ากากหมูคุโรบุตะผัดพริก เกลือ” อยู่ที่ การนา�มนัหมูคุโรบุตะ หรือ “หมูดา�” มาคั่ว ให้แห้งแกร็ก กัดแล้ว อย่าอมน้�ามัน

“ข้าวหน้ากากหมูคุโรบุตะผัดพริกเกลือ”ู ุ ุ สิ่งเหล่านี้จึง กลายเป็นคอนเซปต์ของ ซาว่า ไดนิ่ง โดยวางทุกเมนู ให้มีทั้งความคุ้นเคยและุ