ยุทธศาสตร์ชายฝั่ง

ทะเลเป็นแหล่งทรัพยากรสำาคัญ แต่ ความรู้ ความเข้าใจ การดูแล บริหาร จัดการ กลับไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน

การลงทุนพัฒนาหารายได้ ด้านการท่อง เที่ยว หรือโครงการท่าเรือชายฝั่ง มักไม่มีข้อมูล ผลกระทบกับระบบนิเวศชายฝั่งหรือทางทะเล โดยผู้เชี่ยวชาญวิทยาศาสตร์ทางทะเล

นักพัฒนาทั้งหลาย โดยเฉพาะรัฐบาลที่ เป็นหัวแถว ต้องปรับพื้นฐานความเข้าใจ และ ใส่ใจกับการลงทุนทั้งปวงว่าจะทา�อย่างไรไม่ให้ ทรัพยากรส่วนนี้หดหาย พังทลายเพิ่มขึ้น

สัปดาห์ก่อน สา�นักงานคณะกรรมการ วิจัยแห่งชาติ (วช.) เชิญนักวิชาการ หน่วย งานที่เกี่ยวข้องกับการวิจัย การดูแลอนุรักษ์ ทรัพยากรทางทะเล ไปประชุมวิพากษ์ร่าง ยุทธศาสตร์การวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ทางทะเล ที่ จ.ภูเก็ต เมืองทรัพยากรธรรมชาติชายฝั่งที่ ถูกนา�มาใช้ประโยชน์ สร้างรายได้มากมายให้ ประเทศและประชาชนบางกลุ่ม บางตระกูล อย่างต่อเนื่อง

จินตนาภา โสภณ ที่ปรึกษา วช.บอกว่า ทรัพยากรชายฝั่งของประเทศเสื่อมลง เป็นปัจจัย เร่งกระบวนการกัดเซาะชายฝั่งที่รุนแรง มีการใช้ ประโยชน์จากป่าชายเลนเพื่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้า� นาเกลือ และการพัฒนาต่าง ๆ มีการให้สัมปทาน ป่าชายเลนที่ส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศในทะเล และทรัพยากรอื่น ๆ ส่งผลเสียต่อทรัพยากร ชายฝั่งและการประมง ทางแก้ไข จะต้อง ใช้งานวิจัยที่น�ามาใช้แก้ไขการบริหารจัดการ

การประชุมครั้งนี้ ทาให้ทราบจาก� หน่วยงานที่ดูแลอุทยานแห่งชาติทางทะเลว่า มี การพัฒนาขนาดใหญ่ 26 โครงการที่กระทบกับ ชายฝั่ง แม้จะมีการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อม ก็ไม่มั่นใจว่ามีรายละเอียดเพียงพอ

มีคา�ถามว่าการมีแท่นขุดเจาะปิโตรเลียม กลางทะเล เมื่อถึงวันสิ้นสุด จะรื้ออย่างไร จึง จะไม่เกิดปัญหา

ส�าหรับนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลที่ เข้าใจปัญหาเรื่องคลื่น และตะกอน จะกังวล กับการรักษาชายหาดด้วยวิธีสร้างเขื่อนกันคลื่น เพราะจะยิ่งก่อผลกระทบกับหาดอื่นที่ใกล้ และไกลออกไป

สิ่งที่ทุกคนห่วงอย่างยิ่ง คือการท่องเที่ยว ที่พยายามเพิ่มปริมาณ เพื่อรายได้ที่มากขึ้น โดย เฉพาะกิจกรรมที่ขาดการควบคุม จะยิ่งทา�ให้การ ดูแลรักษาทรัพยากรทา�ได้ยาก