büyük ankara oteli’nin kabarık dosyası: tescil başvurusu ve kampanya
büyük ankara oteli’nin kabarık dosyası:
Aydan Balamir, Alev Erkmen | İsviçreli Mimar Marc J. Saugey ile Mimar Yüksel Okan’ın ortak eseri olarak anılan1 Büyük Ankara Oteli (1956-1966), başkentin önde gelen binalarındandı. Otelin kültür varlığı olarak tescili için 2006-2008 yılları arasında gösterilen çabalar, yapının tesciliyle sonuçlanmasa da tescile yakın etkileri olan bir kampanya ve dava süreci yaşandı. Bu sayede, yapılmak istenenlerin birkaçında geri adım atılması sağlandı. Binaya neoklasik bir kostüm giydirmekten bütünüyle yıkımına kadar uzanan ihtimaller söz konusu iken, yapının dış görünümü bir ölçüde sürdürülebildi. Kampanyaya girişenler için zaman ve asap öğütücü bir süreçten sonra geride kalan, zengin bir belge birikimi ve kampanya deneyimi oldu. Bu yazı ağırlıklı olarak, ilk başta DOCOMOMO Türkiye Ulusal Çalışma Grubu adına yürütülen ve daha sonra Mimarlar Odası Ankara Şubesi’nin girişimleriyle birleşen kampanya sırasında yapılmış başvuru ve yazışmaları kısaca özetlemeye yönelik.
I. yenileme haberleri
Emekli Sandığı’na ait altı otelden biri olan Ankara Oteli’ni yenileme girişimleri, 2002 yılına uzanır. Emekli Sandığı “yenileme yatırımlarının yapılamadığı ve etkin işletilemediği” gerekçesiyle, mülkiyetindeki otelleri kullanıma kapatarak otellerin uluslararası zincirler tarafından işletilmesine karar vermişti. 2003 yılında yenileme projelerine başlandığında, Büyük Ankara Oteli kıymet bilir bir ekibin elinde görünüyordu.2 Mayıs 2004’te oteller, işletme hakkını alan şirketler tarafından faaliyete geçirilemeden, satışa çıkarıldı. Eylül 2005’te özelleştirme kapsamına alınan Büyük Ankara Oteli’nin yeni sahibi Çelikler İnşaat, yapının yenilenmesini de üstlenerek yeni bir mimar grubuyla çalışmaya başladı.3
Yenileme projesine ait ilk bilgi, 11 Ağustos 2006’da meslek ortamına ulaştı. Çankaya İlçe Belediyesi’ne onay için sunulan “tadilat projesi”ne göre bina, üçe bölünmüş neoklasik bir cephe oluşturmak üzere, mavi cam ve metalden bir cephe sistemiyle giydirilmekteydi. Tunus Caddesi’ne bakan bloklar ise yıkılarak, yerlerine katlı otopark yapılmakta ve bazı bölümler klasik bezemeli bir tarzda yeniden inşa edilmekte idi.4 Otelin özgün mimarisini köklü biçimde değiştirecek olan bu yenileme, meslek çevrelerinde büyük tepkiye yol açtı. Konunun basında ve mesleki yayınlarda yer almasıyla, yapının taş kaplanarak Meclis binasına benzer şekilde yenileneceği söylentisi gündeme geldi ve bu da tepkiyle karşılandı.
Kamunun ilgi odağına giren koruma-onarım uygulamalarının müzmin sorunu yaşanmakta idi: belirsizlik, gizli kapaklılık ve nabza göre şerbet. Otelin yenilenme sürecinin şeffaf olmayacağı ve projelendirmenin üst düzeyde profesyonel yürümeyeceği, en başından belli idi. Konuyu izleyip meslek ortamını bilgilendirme ve yapının hak ettiği standartlara göre yenilenmesi için girişilecek çabaların adresi, DOCOMOMO_Türkiye oldu.
II. tescil başvurusu
Büyük Ankara Oteli’nin tescili için Mimarlar Odası ve DOCOMOMO_Türkiye (ICOMOSTürkiye’nin desteğiyle) iki ayrı başvuruda bulundu (31.08.2006 ve 04.09.2006). DOCOMOMO başvurusunun eki olarak Ankara TKV Koruma Bölge Kurulu’na iletilen raporda, otelin geçmişi ile güncel durumu ve taşıdığı değerler irdelenerek ilkesel önerilerde bulunuldu.5 Uzak ya da yakın geçmişin kültür mirasları için ortak olan değerlerden (belge ve anı değeri, mimari ve kentsel kimlik değeri, özgünlük ve süreklilik değeri, işlevsel ve ekonomik değer) yola çıkılarak,6 Büyük Ankara Oteli’nin “korunması gereken kültür varlığı” kapsamına girişi başlıca şu açılardan ele alındı: kent tarihi ve kimliği, toplumsal bellek, mimari nitelik, özgünlük ve müellif özellikleri. (Aşağıdaki iki bölüm rapordan özetlendi.)
1. yapının kültür varlığı özellikleri
Büyük Ankara Oteli, adını aldığı kentin omurgasını oluşturan Atatürk Bulvarı üzerinde, TBMM yerleşkesinin karşısındadır. Bulvarın Kızılay tarafındaki Emek İşhanı (1959, Enver Tokay) ve Kavaklıdere tarafında yer alan İş Bankası Genel Müdürlüğü (1977, Ayhan Böke, Yılmaz Sargın) ile birlikte, kuzey-güney ekseni üzerinde sıralanmış üç erken gökdelenden biridir. Bakanlıklar, Büyükelçilikler ve Meclis’e yakın konumuyla otel, vazgeçilmez bir konaklama adresi olmuş; Ankara Hilton Oteli’nin açıldığı 1986 yılına kadar yirmi yıl boyunca kentin tek beş yıldızlı oteli olarak başkentin gündelik yaşamını etkilemiştir. Dönemin politika, sanat ve basın ortamından, Büyük Ankara Oteli’ne değinmeden söz etmenin olanaksızlığını ortaya koyacak sayısız haber, biyografi ve anı birikimi vardır. Bulvardan kolay erişilen lobi mekânlarının sunduğu buluşma imkânları, modern tefrişli balo salonu, yüzme havuzlu terasları ve Ankara manzaralı çatı lokantasıyla, kent belleğinde iz bırakmıştır. Otel, Türkiye’de 1960’lı yılların mimarisini temsil eden yapılar arasında hep ön sıralarda yer almıştır. Uluslararası Akım’ın prizmatik bloklarından farklı olarak, beş bloktan oluşan parçalı kompozisyonu ve açılı geometrisiyle güçlü bir kütle plastiğine sahiptir. Organik Mimari anlayışına yakın olan yapı, kütle-mekân-yüzey ve strüktür-ayrıntı bütünlüğünü gözeten bir tasarıma sahiptir. Literatürde daha ziyade kütle plastiği ve alüminyum (ilk uygulamada siyah suni taş) güneş kırıcılarıyla anılan otel, modernist mekân anlayışı ile de öne çıkmaktadır. Rampalarla birbirine bağlanan farklı seviyelerdeki mahallerin açılı yüzeyleri (ahşap asma tavanlar, renkli taş duvarlar ve brisoleyli yü-
zeyler), akıcı mekân kurgusunu destekleyen tektonik unsurlardır. Yapıda klasik anlamda bezeme olmamakla birlikte, bu özgün tektonikler mekânı donatır. Üçgen mantar strüktürlerden oluşan cesur konsollu giriş saçakları, yapının dinamik biçim dilini özetlemektedir.
Bulvar üzerindeki konumlanışı ve heykelsi biçimiyle kentsel mekânın deneyimine katkıda bulunan otelin 22 katlı ana bloku kent ölçeğinde bir işaret yapı özelliğine sahiptir. Alçak katlı bölümler ise yaya ölçeğinde duyarlı çeperler oluşturur. Önde bulvarla ilişkiyi geniş bir giriş platosuyla kuran yapı, kentle bütünleşen bu tutumuyla, dönem mimarisinden taşıdığı değerlere ek olarak bağlamsal tasarım anlayışını da örneklemektedir. Tarz olarak yerel motiflere yer vermeyişine karşılık, bulunduğu yere ait olabilen ve güçlü bir yer duygusu yaratan özelliğini buna borçludur. Yapının mimari, kentsel ve tarihi kimliğinin yanısıra, müellifleri bakımından da önemi, kültür varlığı özelliğini güçlendirmektedir.7
2. ilkesel öneriler
Raporun yazıldığı tarihte kırk yaşını doldurmuş ve dört yılı aşkın süredir kullanılmayan yapının esaslı bir onarıma ve güncellenmeye ihtiyacı olduğu muhakkaktı. Otel’in yenileme projesinde gözetilmesi beklenen ilkelere başlıca iki açıdan yaklaşıldı:
a) Kent ve mimarlık kültürü açısından: (i) Otelin sıradan bir lüks otel estetiğine bürünmesinden kaçınılarak, modernist çizgisi ve dönem özelliklerinin (kütle plastiği, cephe kompozisyonu ve güneş kı rıcılarının, modernist mekân anlayışı ve ayrıntılarının) korunması; (ii) yeni eklerin, yapının kentle ilişkisini zedelemeyecek şekilde projelendirilmesi; bulvarla bütünleşen kamusal karakterin sürdürülmesi ve Tunus Caddesi yönünde katlı otoparkın getireceği yükün azaltılması; (iii) mimari eser kimliği bulunan yapının onarım projesinin 5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu’na uygun olarak yürütülmesi; yenilemenin 20. yüzyıl modern mimarlık ürünlerinin korunma ilkelerine sadık biçimde gerçekleşmesi talebinde bulunuldu. b) Yatırım rasyoneli açısından: (i) yatırımcının doğru yönlendirilmesi gerektiği; yapının uluslararası üne sahip Marc Saugey’nin tasarımı oluşunun başlı başına bir pazarlama unsuru olduğu ve otelin parlak geçmişiyle birlikte marka değerine sahip oluşu; (ii) otelin başka binalara benzemeye çalışmak yerine, özgün değerlerinin ortaya çıkarılmaya ihtiyacı olduğu; bunun etik bir sorumluluk olduğu kadar, yatırımcının da yararına olacağı; (iii) Ankara’nın sahip olduğu bu değeri koruyamamasının, toplumsal bellek ve çağdaş mimarlık kültürü için olduğu kadar, nitelikli bir turizm yatırımının kârlılığı açısından da önemli bir kayıp olacağı vurgulandı.
Tescil başvurularının hemen ardından (Eylül 2006), Mimarlar Odası’nın tadilatı üstlenen ekiple bir araya gelmesi, yeni bir gelişmeye yol açtı. İç mekânlarda köklü değişikliklerden vazgeçilmesi söz konusu olmamakla birlikte, yenileme projesinde modern bir cepheye dönüleceği anlaşıldı. Cephe konusunda bu geri adımda, tescil girişimleri ve meslek ortamından yükselen tepkinin payı olsa gerekti. Meslek kuruluşlarının eğilimi ise, koruma ilkelerinin pazarlık konusu edilmeden, gerek kamuoyu oluşturma gerekse yapının tescili için girişimlere devam edilmesi yönünde oldu.
III. destek yazıları, imza kampanyası ve dosya dağıtımı
Raporun hazırlanması sırasında, ulusal ve uluslararası ortamlara yönelik bilgilendirme yazıları hazırlanarak, Büyük Ankara Oteli’nin
tescillenmesi için destek çağrıları yapıldı. Gelen destek mektupları (tarih sırasına göre) şunlardı: DOCOMOMO_Avustralya, UIA IV. Bölge, ICOMOS, İsviçre Büyükelçiliği, İsviçre Mimarlık Enstitüsü, Cenevre Üniversitesi, DOCOMOMO_İsviçre, DOCOMOMO_Bulgaristan, ODTÜ Mimarlık Bölümü, Gazi Üniversitesi Mimarlık Bölümü, ODTÜ Mimarlık Fakültesi.8
Destek mektuplarının ortak noktası, yapının kültür varlığı olarak tescillenmesi talebiydi. ICOMOS’un mektubu, kendi başına bir tescil başvurusu olarak alınabilir. UIA’dan gelen mektup, yenileme çalışmasından önce koruma yönetim planının yapılması ve yenilemenin modern yapıların korunması ilkelerine uygun olarak gerçekleştirilmesi gerektiğini vurgulamakta. DOCOMOMO örgütünün İsviçre, Bulgaristan ve Avustralya kollarından ve ODTÜ ile Gazi Üniversitesi’nden gelen mektuplar da, yapının koruma altına alınması gereğini vurguluyor. İsviçre’nin Ankara Büyükelçiliği’nden gelen mektupta ise, otelin Ankara için değerinin yanında, Türkiye ile İsviçre arasındaki kültürel ilişkilerin de bir ifadesi olduğuna değinilerek, yapının korunması gereken anıt olarak tescillenmesi destekleniyordu.
Büyük Ankara Oteli’nin tescillenmesi için imzaya açılan 28 Ağustos tarihli çağrı metni, 9. Uluslararası DOCOMOMO Konferansı’na (24-29 Eylül 2006, İstanbul-Ankara) katılan uzmanlara yönelikti.9 Kısa zamanda daha geniş dolaşıma giren metin, Eylül ayı sonunda Türkiye ve yurt dışından çok sayıda imzayla geri döndü. İmzalar diğer dokümanlarla birlikte, dava süreci içinde Kültür ve Turizm Bakanlığı’na teslim edildi (26 Ekim).
2006 sonbaharı, konuyla ilgili görülen tüm kuruluşlarla yazılı ve sözlü iletişim çabalarıyla geçti. Oda ve ilgili derneklerle (MD1927, TSMD, Korder, Kavaklıderem) temasa geçildi; Bakanlık ve Meclis’ten destek olabilecek isimler arandı. Talep yazıları ve eklerinden oluşan (DOCOMOMO raporu, yayınlanmış haber ve makaleler, destek mektupları ve imzalar) kabarık dosyalar yerlerine yollandı; bilgi için karbon kopyaları dağıtıldı. Doğrudan iletişim kurulamayan tek merci, yenileme projesini üstlenen Çelikler firması oldu. Firmanın otel içindeki şantiye ofisini ziyaretimiz engellenmekteydi. Marc Saugey üzerine bir monografi hazırlamakta olan mimar Catherine Dumond D’Ayot ile oteli ziyaret talebimiz (26 Eylül) ve bu nedenle gönderilen gerekçeli yazı (15 Ekim) sonuçsuz kaldı. Sadece D’Ayot’nun sınırlı bir süre binaya girip bakmasına izni verildi. Dosyalar, firmaya Mimarlar Odası kanalıyla iletildi (10 Ekim).
Yazışma ve başvuru sonuçları beklenirken, Büyük Ankara Oteli’nin projelendirme ve inşaat sürecine ilişkin anıların derlenmesi, kampanyanın tek keyifli yanı oldu. Mimar Faruk Erkal, Yavuz Taşçı ve Güven Güneş’ten alınan görsel malzeme ve görüşler ile Catherine Dumond D’Ayot aracılığıyla ulaşılan malzeme, hâlâ gün ışığına çıkmayı bekliyor.
IV. dava süreci
31.08.2006 ve 04.09.2006 tarihli tescil başvuruları olumsuz sonuçlandı. Ankara KTV Koruma Bölge Kurulu’nun 20.10.2006 tarih
ve 1877 sayılı kararı ile binanın tescili, “yasa kapsamında kalmadığı” gerekçesiyle reddedildi. Başvuru dilekçelerinin görüşülmesinde bilgi ve usul hataları bulunmakta idi. Bunların giderilmesi ve başvurunun yenilenmesi için, DOCOMOMO_Türkiye adına Kurul Müdürlüğü’ne yazı ile başvuruldu (26.10.2006).10 Daha sonra ikinci bir başvuru, Mimarlar Odası Ankara Şubesi avukatlarından Fevzi Özlüer’e iletilen yeni bir raporla birlikte yapıldı (14.12.2006). Kurulun yaptığı hatalar, özetle şöyle belirtildi:
1. Modern yapılar yasa kapsamına girmektedir. Yasada “19. yüzyıl sonuna kadar” ifadesinden sonra, bu kapsama girmese de “önem ve özellikleri bakımından Kültür ve Turizm Bakanlığınca korunmalarında gerek görülen taşınmazlar” tanımı yer almaktadır. (Örnek için bkz. 2863’e göre tescillenmiş modern mimari eserler). 2. Yapının değerini tespit için, modern mimarlık tarihi konusunda uzman değerlendirmesi gerekir. Kurul üyeleri ve raportörleri arasında bu yönde uzmanlığı olan biri olmayıp, dışarıdan uzman talep etme hakkı da kullanılmamıştır.
3. Yazı ekinde sunulan destek mektupları ile imzalar, bu konuda dünyaca tanınmış meslek insanlarından gelmiştir. Tescil başvurusu da ilgili kuruluşların Türkiye kolları tarafından yapılmıştır (DOCOMOMO, ICOMOS ve UIA’ya bağlı Mimarlar Odası). Kültür Bakanlığı, kendi organı olan ICOMOS’un tescil başvurusunu reddetmiş konumdadır.
4. Kararı yönlendiren raportör değerlendirmesinde yapının mimari değerinden bahisle, yenilemeyi üstlenen firmanın yapıyı değiştirmeden onarmakta olduğu eklenerek, tescile gerek olmadığı ima edilmektedir. Binanın ne şekilde yenileniyor olduğunun, tescil talebiyle bir ilgisi yoktur.
5. Kurulda incelenen belgeler arasında, onarımı yapan firmadan gelen bir yazıya değinilmekte. Böylece kurul, konunun uzmanları ile bizzat kendi organının taleplerine değil, firmanın taleplerine uygun karar almış bulunuyor.
Aralık 2006’ya gelindiğinde, uluslararası girişimlerin ilham ettiği başka yollar arayışına girildi. ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dekanı’nın DOCOMOMO_Türkiye adına yürütülmüş girişimi destekleyen yazısı (19.12.2006), yeni bir görevlendirme mahiyetinde idi: Konunun Dışişleri Bakanlığı Yurtdışı Tanıtım ve Kültür İşleri Genel Müdürlüğü’ne sunularak, hazırlanacak dosyanın Kültür ve Turizm Bakanlığı’na, Dışişleri Bakanlığı’nın mütalaasıyla birlikte iletilmek üzere gereken çalışmanın yürütülmesi. Bunun üzerine, Genel Müdür’e Büyük Ankara Oteli’nin kültür varlığı olarak tescili için yapılan çalışmaların seyri ve konunun önemi, ilgili belgelerle birlikte sunuldu (18.12.2006).11
Oda avukatıyla Aralık 2006 ile Mart 2007 arası süren yazışma ve görüşmelerde, 12 Mart 2007’de mahkemenin bilirkişi incelemesi yaptırılması kararı almış olması sevinçle karşılandı. Süreçte bilirkişi incelemesi için keşif günü alındı ve bilirkişi raporunun sonuçları da olumluydu. Buna göre, Ankara Şubesi, işlemin iptali ve yürütmesinin durdurulması istemi ile dava açtı. 13. İdare Mahkemesi yürütmeyi durdurma kararını verdiğinde, tarih 2.11.2007’ydi. Kararda, “Büyük Ankara Oteli’nin 2863 sayılı yasa kapsamında korunması gerekli taşınmaz kül-
tür varlığı olarak tescili gerektiğinden, aksi yönde tesis edilen dava konusu kararda hukuka uygunluk bulunmadığına” hükmü yer almaktaydı.
Tescil talebini reddeden kurul kararı iptal edildiğine göre, bina mahkeme kararıyla tescil edilmiş olmaz mı? Odanın (ve konuya ilgi duyan herkesin) görüşü, kurulun mahkeme kararı doğrultusunda oteli tescil etmesi gerektiği idi. Mimarlar Odası Ankara Şubesi, mahkeme kararının Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından tebliğ alınmasından itibaren en geç otuz gün içinde Büyük Ankara Oteli’nin tescil edilmesi gerektiğini, karara uyulmaması durumunda yasal yollara başvurulacağını bildirdi. Mahkemenin yürütmeyi durdurma kararı Çankaya Belediyesi’ne de iletildi. 25.12.2007 tarihli dilekçe üzerine Çankaya Belediyesi, İmar Kanunu ve ilgili mevzuat uyarınca, otelde devam eden inşaatı mühürledi.
Bundan sonrası, Mimarlar Odası’nın web sayfasından telegrafik aktarmayla şöyle: Mahkeme 3 ay sonra, 28.03.2008 tarihinde, dava konusu işlemin iptaline karar verir… Davalı kararı temyiz eder... Danıştay 6. Dairesi, 03.02.2009 tarihinde kararın bozulmasına karar verir... Oda karar düzeltme yoluna başvurur, ancak talep reddedilir... Mahkeme, 29.09.2009 tarihli kararı ile bir önceki kararında ısrar ederek, dava konusu işlemin iptaline karar verir... Davalı, mahkemenin ısrar kararını temyiz eder; dava daireleri kararın bozulmasına karar verir... Oda, Dava Daireleri Genel Kurulu’nun kararı için karar düzeltme talep eder. Karar düzeltme incelemesi bir süre devam eder…12
Mesleki haber portallarında “Ankara Oteli İnşaatında Zafer” ve “Büyük Ankara Oteli mahkeme kararıyla tescil ediliyor” başlıklarıyla çıkan haberler gerçekleşmedi. Beklenen tescil bir türlü gelmedi. Yapının başına gelenler ise apayrı bir konu... 1 Yapının müellifleri konusunda ulaşılan bilgi, mimari projenin Marc Saugey, uygulama ve detay projelerinin Yüksel Okan ile birlikte Yavuz Taşçı ve Adnan Unaran tarafından yapıldığı yönündedir. (Kaynak: Emek İnşaat’ın eski İnşaat Müdür Muavini Mimar Faruk Erkal) 2 Büyük Ankara Oteli ilk başta Ali Esat İnşaat ve Gensler Grubu tarafından hazırlanacak projeye göre onarılacaktı. Otelin mimari, mühendislik ve iç mimari hizmetlerini gerçekleştirmek üzere seçilen grup, projenin Ankara’da yürütülmesi için Yazgan Mimarlık’tan hizmet aldı. Elindeki arşiv belgeleri ile rölöve-restorasyon çizimlerinin envanterini bizimle paylaşan Kerem Yazgan’a teşekkür borçluyuz. 3 Tadilat projesinde adı geçen mimarlar grubu: Adnan Bilge, Gökhan Turgut, Rıdvan Alkan Engin Acar. (Kaynak: Mimarlar Odası Ankara Şubesi) 4 Yenileme projesi hakkında bilgilerin toplanması için yardımcı olan çok sayıda kişi oldu. Burada yalnızca, tadilat projesi hakkında bilgiyi bizlerle paylaşarak konunun meslek ortamında duyulmasını sağlayan meslektaşlarımızdan başta Kadri Atabaş ve Sait Kozacıoğlu olmak üzere, ANKİN (Ankara İnisiyatifi) grubundan Taner Arslan, Gülnur (Güvenç) Özdağlar ve Orçun Ersan’a teşekkür etmekle yetinelim.
5 Rapor ile rapordan yola çıkan iki yayın, yürütülen kampanya ve dosya dağıtımında yer aldı: - Aydan Balamir, Alev Erkmen “Büyük Ankara Oteli’nin Onarımı; Değerlendirme Raporu,” DOCOMOMO_Türkiye raporu, 11.09.2006. - Aydan Balamir, Alev Erkmen, “Büyük Ankara Oteli’nin Onarımı–Marc Saugey’nin Tasarımını Değiştirmeden!,” Arredamento Mimarlık, S. 100+95, Ekim 2006, s. 96-104. - Aydan Balamir, “Büyük Ankara Oteli’nin Yenilenmesi,” Yapı, S. 299, Ekim 2006, s. 10. 6 Kültürel mirasın her çeşidi için geçerli olan yerleşik tescil kriterleri (Madran 2006): yakın tarihe tanıklık edişi ve toplumsal bellekteki yeri nedeniyle belge ve anı değeri; dönem özellikleri ve kentsel bellek nedeniyle kimlik değeri; özelliklerini ve işlevini koruyuşu nedeniyle özgünlük ve süreklilik değeri; gereksinimi karşılama potansiyeliyle işlevsel ve ekonomik değeri. (Emre Madran, “Modern Mimarlık Ürünlerinin Belgelenmesi ve Korunması Süreci için Bazı Notlar,” Mimarlık, S. 332, Kasım-Aralık 2006, s. 20-22.) 7 Marc Saugey üzerine seçilmiş kaynakça ve koruma altındaki yapıları için bkz. Balamir ve Erkmen, 2006. Eserleri ve mesleki belgelerinin yer aldığı arşiv: Institut D’architecture de l’Université de Genève / Files of the Institute of Architecture in the Geneva, University libraries. Otelin proje ve inşaatında görev almış Türk mimarlar da (bkz. not 1) ulusal proje yarışmalarında ödülleri ve seçkin uygulamaları bulunan, dönemin tanınmış mimarlarıydı. (Yarışmalar Dizini 1930-2004, Mimarlar Odası Yayını, Ankara, 2004.) 8 Büyük Ankara Oteli’nin Korunması için Destek Mektupları (tarih sırasına göre): - 30 Ağustos 2006: DOCOMOMO_Avustralya (Scott Robertson, Başkan) - 30 Ağustos 2006: UIA IV. Bölge, Asya ve Okyanusya (Louise Cox, Eş Başkan ve Bölge Kültürel Miras Koordinatörü) - 4 Eylül 2006: ICOMOS (Nur Akın, ICOMOS-Türkiye Ulusal Komitesi Başkanı) - 4 Eylül 2006: İsviçre Büyükelçiliği, Ankara (Max Schweizer, İsviçre Maslahatgüzarı) - 5 Eylül 2006: DOCOMOMO_İsviçre (İsviçre Mimarlık Enstitüsü Başkanı ve Cenevre Üniversitesi ile ortak mektup; Prof. Bruno Reichlin, Başkan; Prof. Franz Graf, Başkan Yd.; Catherine Dumont d’Ayot, Sekr.) - 14 Eylül 2006: DOCOMOMO_Bulgaristan (Dr. Dobrina Zheleva-Martins Viana, Docomomo Ulusal Sekreteryası)
- 19 Eylül 2006: ODTÜ Mimarlık Bölümü (Doç. Dr. Selahattin Önür, Bölüm Başkanı) - 24 Eylül 2006: Gazi Üniversitesi Mimarlık Bölümü (Prof. Dr. Ziya Utkutuğ, Bölüm Başkanı ve Rektör Danışmanı) - 19 Aralık 2006: ODTÜ Mimarlık Fakültesi (Prof. Dr. Haluk Pamir, Dekan) 9 İmza kampanyası için hazırlanan “Sign and Support for Registration of the Grand Ankara Hotel as a Modern Landmark Worthy of Preservation” (Büyük Ankara Oteli’nin Korumaya Değer bir Modern Anıt olarak Tescillenmesi için Desteğe Çağrı) başlıklı metin. 2006 yılında Türkiye’de düzenlenen Uluslararası DOCOMOMO Konferansı’nda toplanan imzaların yanısıra, Catherine Dumond D’Ayot’nun yurtdışında topladığı imzalarla birlikte ilgili kuruluşlara dağıtıldı. 10 26.10.2006 tarihli dilekçe. Konu: “Büyük Ankara Oteli’nin tescili için DOCOMOMO_Türkiye ile ICOMOS-Türkiye’nin 04.09.2006 tarihli başvuru dilekçelerinin görüşülmesinde usul hatası ve başvurunun yenilenmesi hk. DOCOMOMO_Türkiye Ulusal Çalışma Grubu adına” Eki: Uluslararası DOCOMOMO üyeleri ile sempozyuma katılanların imzaları. Cc. Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü. Cc: DOCOMOMO_Türkiye Sekreteryası, ICOMOS Türkiye Ulusal Komitesi Bşk., Mimarlar Odası Ankara Şubesi Yönetim Kurulu, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dekanlığı. 11 O tarihte Mimarlık Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Haluk Pamir’in konuyu iletmemizi önerdiği Genel Müdür, Büyükelçi Ayşenur Alpaslan idi. Hazırlanan dosyada yer alanlar: uluslararası destek mektupları, imzalar, konuya ilişkin literatür, 2863 kapsamında tescillenmiş modern mimarlık eserleri ve Büyük Ankara Oteli’nin taşıdığı kültür varlığı özellikleri. 12 http://www.mimarlarodasiankara.org/index. php?Did=7371