Kendi bayram gazetenizi kendiniz yapın

BAYRAM günleri gazetelerin satış rakamları düşer, zira bir avuç gazete okurunun canını okuyacak bir koşturmaca süreci başlar. Bayram ziyaretlerinin, el öpmelerin yahut tatil koşuşturmasının arasında olağanüstü gelişmeler olmadıkça, ki olağanüstünün olağanlaştırıldığı bir süreçteyiz, gazetelere pek dönülüp bakılmaz. Biraz bunun rahatlandığından da olsa gerek, aslında her bayram aynı gazete yayımlanır durur. Herhangi bir holding gazetesinin 3 yıl, 5 yıl, 10 yıl önceki bir kurban bayramı gazetesini yarın tekrar bassanız (hadi bir iki ismi güncelleme şansı da verelim) kimsenin ruhu duymaz, kimse farkına varmaz.

Bayram gazetelerinde bayramda çalışan ama bunun için ayrıca mesai ücreti alamayan holding gazetesi çalışanlarının bizzat kendisinin haber olmasını bekleyemezsiniz… Ailesiyle bayramlaşmak için fırsat bile bulamayan atölye emekçilerinden de söz edilmez… Dahası “katil”, bayram tatili yapmaz ve iş cinayetleri sürer gider ama bayram gazetelerinde arayın ki bulasınız…acı çeken hayvanlar da editörlerin derdi değildir. Hayvan hakları ihlalleri ya da hayvan hakları savunucuları sayfalarda kendilerine pek de yer bulamaz. Trafik bir konudur ama “tatilciler”, “boş sokaklar”, “trafik çilesi, keşke erken yola çıksalardı” eksenli haberler görülür. Bayram bayram kimse şehir planlamasındaki aksaklıklardan, kentleşme konusunda dikkate alınmayan uyarılardan ya da çözümlerden bahsetmez. Köşe yazarları çoktan tatile çıktığından “soğuk” yazılarla geçiştirir bayramları. “Eski bayramlar” klişesini tekrarlayan olur. “Eski bayramlar klişesi” üzerine yazan olur. “Eski bayramlara klişe dedirtmem” yollu çıkışlar yapan olur. Üstelik bu yazılar arife günü yazılmamıştır, “yedeklenmiş” sayfanın yazarı çoktan tatil yollarına düşmüştür… Yer geniş, yazı kısa kalınca üç beş Bektaşi fıkrası iliştirilir sayfaya. Bektaşi fıkralarını çıkarsanız belki 10 yıldır kayda değer bir şey yazmamış yazarlar vardır ki, o başka bir yazı konusu…

Nitekim basmakalıp sözler, binyıllık başlıklar, birbirinin aynı haberler sıralanır bayram gazetelerinde.

Eğer bir gün önce maç varsa sonucuna göre “Fener’e çifte bayram”, “Cimbom’da bayram sevinci”, “Beşiktaş’ta bayram” gibi başlıklar görülür. Mağlubiyette “Buruk bayram” başlığı hazırdır.

Devlet erkanı bayramda buluştu haberleri yerel gazetelerden ulusal yayınlara dek hepsinde yer alır. Soğuk tokalaşmalarla “bayram” coşkusu bir ikilik yaratır ancak bunu düşünmeye gerek yoktur. “Tatilciler gitti, İstanbul boşaldı” haberi yapılır. Bunu “Trafik arife gün başladı” haberleri izler. Biraz bekleselerdi yahut erken çıksalardı dedirtecek şekilde kaleme alınır yazılar. İstanbullular bayramda kendini yeşil alanlara attı haberleri de bulunabilir. “Yeşil alan” denilen yer bir avuçtur ve insanların neden otoyol kenarlarına sığışıp kalmak zorunda olduğu konuşulmaz.

Danalar kaçar, boğalar koşar, “Acemi kasap elini kesti”ler dolaşır sayfalar boyu. Danaların kaçmaması, boğaların koşmaması, acemi kasapların elini kesmemesi haber değeri taşır halbuki, artık “tuhaf, farklı ve yeni” olan bu olmalıdır.

“Kurban bayramında eti çok kaçırmayın”lar başlar, kendi kesip kendi yiyeceklere önerilerde bulunulur. Et alamayacak olanların durumuna yer yoktur, kurban kesemeyenler için de sayfalar kapalıdır. Ancak et yemeye, çok yemeye, korkunç derecede yemeye günler öncesinden hazırlananlara “Yiyeceksin şampiyon, ama sakin, eğer hızlıca çok et yersen sonra maazallah çok et yiyemezsin” mesajı veren demeçlere yer verilir.

Bir iki yayın, “Boğaz kan gölüne döndü” haberi yapabilir, ama bu eleştiriye, tedbire, uyarıya dönük değildir, daha ziyade fotoğraf “ilginç” geldiği için kullanılır.

Velhasıl herkes kendi holding ürünü bayram gazetesini yapabilir, başlıklarını seçebilir, haberlerini yerleştirebilir, bir de bakar ki zaten yıllardır yapılanın bir benzeri ortaya çıkıvermiş. Zira bayram gazetesi yapmanın temel koşulu zaten bayramlık ağızı açmamaktır. Gerisi kolay, evde kendiniz de deneyebilirsiniz…