NÂZIM’IN BİR ŞİİRİ

Bugün size Nâzım’dan kendini anlattığı şiirinden bir bölüm aktaracağım. Söz konusu şiir, 11 Eylül 1961 günü, o dönemin Demokratik Almanya Cumhuriyeti sınırları içinde olan Doğu Berlin’de yazılmış. Her neyse… Okurlarıma neden şiirin tamamını sunamıyorum? Çünkü Telif Hakları Yasası’na göre, eserin ancak üçte biri alıntılanabilirmiş! Bu sınırlama her ne kadar “saçma” görünse de Nâzım’ın eserlerini de koruyan böyle bir yasaya saygılı olmak durumunda olduğumu sayın yetkililere bildiririm.

Şiirin adı OTOBİYOGRAFİ. Alıntıladığım ilk kısımdaki dizeleri birbirinden “/” (az yatık çizgi işareti) ile ayırdım. Böyle bir değişiklik yapmak, aslında yasayı atlatmanın bir yoludur. Ama böyle bir yöntem, ne bana, ne de bu “alıntılı” garip yönteme uyarak şiiri yayımlayan gazetemize yakışır… Biz bu tür abidik gubidik yolların insanı değiliz. Bir ara şunu da düşündüm: “Telif Hakkı Yasası” falan dinlemeden şiirin bütününü aşağıdaki yöntemle yayımlasam acaba kim ne der? “Nâzım”ın bir şiiri konusunda karşılıklı babalansak ne çıkar? Kime yakışır?

Geçelim bunları... Şiirin başlangıç kısmını aşağıya aktarıyorum.

1902’de doğdum / doğduğum şehre dönmedim bir daha / geriye dönmeyi sevmem / Üç yaşında Halep’te paşa torunluğu ettim / on dokuzumda Moskova komünist üniversite öğrenciliği / kırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-parti konukluğu / ve on dördümden beri şairlik ederim / kimi insanlar otların, kimi insan balıkların çeşidini bilir / ben ayrılıkların / kimi insan ezbere sayar yıldızların adını / ben hasretlerin

hapislerde de yattım büyük otellerde de / açlık çektim açlık grevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir

otuzumda asılmamı istediler / kırk sekizimde Barış Madalyası’nın bana verilmesini / verdiler de / otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu / elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum Prag’dan Havana’ya

Lenin’i görmedim, nöbetini tuttum tabutunun başında 924’te (…….)