Direnişten vazgeçersek, daha iyi olmayacağımızı biliyoruz

147 GÜNDÜR DİRENİŞTE OLAN CARGİLL İŞÇİLERİ İSTANBUL’A YÜRÜYOR

Bursa Orhangazi’de 1999 yılında nişasta bazlı şeker ve hayvan yemi üretmeye başlayan Amerika’nın gıda devi Cargill’de Tekgıda-ış Sendikasında örgütlendikleri için işten atılan Cargill işçilerinin direnişi 147. gününde. Aylardır direnişte olan işçiler, ekonomik olarak bazı zorluklar yaşasa da direnmekte kararlı olduklarını söylüyor: “Ekonomi ortada, ülkenin durumu ortada. Biz çalışırken de çok rahat geçinemediğimiz için işten atıldıktan sonra ekonomideki dalgalanmadan illa ki etkileniyoruz. Muhakkak zorlanıyoruz, sıkıntılar yaşıyoruz. Ancak biz bu ülke şartlarında direnişten vazgeçersek daha iyi olmayacağımızı biliyoruz. Asıl derdimiz çocuklarımızın geleceği.”

2012 yılından beri sendikalaşma mücadelesi veren Cargill işçileri, patronun sendika düşmanlığı ve yasaların patronlara tanıdığı haklar nedeniyle bir türlü sendikalaşamıyor. Daha önce 7 işçinin atılması nedeniyle sendikal tazminata mahkum edilen Cargill patronu, 17 Nisan’da sendikalaşan işçilerden 14’ünü kapının önüne koydu. İşten atılan işçilerden biri de 8 yıldır Cargill’de çalışan Abdullah Saraç. Asgari ücrete zam yapılmasına rağmen bu zamların ücretlerine yansımadığını söyleyen Saraç, “Ücretlerimize her yıl enflasyonun altında zam verildi. 7 yıldır enflasyon farkını alamayan arkadaşlarımız var, onlardan biri de benim. Ben yüksek okul mezunu bir insanım ve işten çıkarıldığım zaman asgari ücretin 100 lira üstünde maaş alıyordum. Biz bunları dile getirdik. Her seferinde farklı bahaneler sundular bize. Cargill fabrikası çok iyi para kazanıyor. Oradan kazandıkları para ile 3 fabrika aldılar. Gelirlerimiz düştü gibi bahanelerle bu yıl da zam vermediler” diye konuştu.

KARARLI OLDUKTAN SONRA KAZANILMAYACAK ZAFER YOK

Taleplerinin karşılanmaması üzerine sendikalaşmaya karar verdiklerini belirten Saraç şöyle devam etti: “İşveren bizi ‘daralmaya gidiyorum’ diyerek işten attı. Böyle olmadığını herkes biliyor. Şu an içeride ful mesai, ful kapasiteli çalışma devam ediyor. Hakkımız olan işimizi istiyoruz. 147 gündür direniyoruz. Kazanıncaya kadar da bu direnişimiz devam edecek.”

Direnişte olan işçilere, “Özverili, sabırlı ve emin adımlarla acele etmeden gitmeliler. Doğru yerde doğru zamanda hareket edildiğinde başarılmayacak bir şey yok” diye seslenen Saraç, fabrikalarda çalışmayı sürdüren işçilere de şu çağrıda bulundu: “Çalışmaya devam eden sendikalı ya da sendikasız işçi arkadaşlarıma da haklarını aramaları gerektiği ve bunun için mücadeleler vermesi, sonuna kadar devam etmesi gerekiyor. Onların da bir hakları var, yeter ki haklarını aramasını ve birlik olmayı bilsinler. Birlik olduktan sonra, hakkını aradıktan, kararlı, sabırlı olduktan sonra başarılmayacak, kazanılmayacak hiçbir zafer yok.”

GEÇEN YIL ÜCRETİM ASGARİ ÜCRETİN ALTINDA KALDI

2 buçuk yıldır Cargill’de çalışan Oğuz Özkan da geçen yıl asgari ücrete yapılan zamla birlikte ücretinin asgari ücretin altında kaldığını bu nedenle de fabrika yönetiminin kendisine 30-40 lira zam yapmak zorunda kaldığını söyledi. “Yani sendika artık zaruri bir ihtiyaçtı” diyen Özkan şöyle devam etti: “Çünkü işverenin zam politikası kesinlikle belli değil, çevredeki fabrikaların çok altında ücret almaya başladık.”

ASIL DERDİMİZ ÇOCUKLARIMIZIN GELECEĞİ

Ekonomideki kötü gidişata dikkat çeken Özkan, “Ülkenin durumu ortada. Biz çalışırken de çok rahat geçinemediğimiz için işten atıldıktan sonra ekonomideki dalgalanmadan illa ki etkileniyoruz. Muhakkak zorlanıyoruz, sıkıntılar yaşıyoruz. Ancak biz bu ülke şartlarında direnişten vazgeçersek daha iyi olmayacağımızı biliyoruz. Bizim bir pankartımız var ‘Çocuklarımız için direniyoruz’ diye. O pankarttaki çocuklar bizim kendi çocuklarımız zaten. Farklı bir görsel kullanmadık. Asıl derdimiz çocuklarımızın geleceği. Bir şeylerden feragat ediyoruz, bir şekilde yaşamımızı idame ettirmeye çalışıyoruz. Paylaşıyoruz yeri geliyor” diye konuştu.

BUGÜN BİZE YARIN BİR BAŞKASINA

Bu mücadelenin yalnızca Cargill işçilerinin mücadelesi olmadığını ifade eden Özkan şu çağrıda bulundu: “Bu emeğin mücadelesi. Bizim emekçi kardeşlerimizin öncelikle bunu bilmesi gerekiyor. Yoksa bu şartlarda iş var, yok değil ama biz istiyoruz ki emek verdiğimiz yerdeki mücadelemizi kazanalım, haklı olduğumuz mücadeleyi kazanalım. Bugün bize yarın bir başkasına. Biz bugün nasıl ki bir başkasından destek bekliyorsak yarın herhangi bir ihtiyaç halinde aynı şekilde biz destek vereceğiz. Çünkü yaşanmadan bazı şeyler bilinmiyor maalesef. İçinde olduğumuz için artık daha çok farkındayız bunun ne kadar değerli bir mücadele olduğunu. O yüzden onlardan talebimiz mücadelelere göz kapamayın, kulak tıkamayın. Bizlerin yanında olun. Bizim istediğimiz maddi değil, manevi destek. Umarım başarılı bir şekilde sonuçlanır ve kazanan emek olur, hak olur.”