Ne bekliyorsunuz?

GÜLEN ÇOCUK

Bombalarla altüst olmuş bir kentin ortasında, yıkıntıların arasından kendine döner bir koltuk bulmuştu, çocuk. Aksayan ayağı gibi bir ayağı kısa olan kırık kara bir koltuk. Çocuk, üstüne oturup döndükçe gözü bir arkasındaki, yıkıntıda parçalanmış kan bulaşığı eşyalara takılıyor; bir önündeki bombardımanda devrilen kamyonda şarapnel parçalarının uçurduğu kopuk yapraklı, güneş rengi top top portakallara. Hızla -fırdöndü hızıyla- döndürüp durduğu koltuğunda gülerek. Gözünden yaş gelinceye kadar.

ÖZGÜRLEŞMEK

Edebiyatın, sanatın her kolunda, söz söylemede bugün, her günkünden çok düşüncenin özgürleşmesi, özgürleştirilmesi için savaşmak gerekiyor. Düşünce özgürleştikçe, özgürleştirildikçe insan da, yaşam da özgürleşecektir.

KAR MANZARASI

Kar yağdı. Evlerin damlarına, otomobillerin üstüne beyaz bir örtü çekerek. Ağaçların çırılçıplak dalları, yeşil kalan yapraklı ağaçlar, otlar, renk renk güllerle karanfiller her renk çiçekle beyaza belendi. Her bir ağaçla çiçeğin ayrı görüntüdeki bezekliğiyle. Beyaza boyanan gökyüzüyle birlikte yağdı kar. Paltolarının yakası kalkık kalabalığın üstüne, açlarla evsizlerin içine yağdı kar.

KAFES

Hiçbir kuş kafese kendiliğinden girmez. Ökseyle yakalanır önce, sonra sokulur kafese. Ya da dişisinin çağrısına gelir, ona kavuşmak için girer dişinin bağlı olduğu kafese. İnsansa yapıcıdır. Evini barkını yaptığı gibi kendi kafesini de kendi örer. Bile bile bir gün içine gireceğine/girebileceğine aldırmadan.

Kendi elleriyle yapıp yükselttiği, içinde aydınlığın elle tutulurcasına oynaştığı onca gökdelenden hiçbirinde oturmayan/oturamayacak olan işçi/işçiler, gökdelenlerin ayakları altına alarak üstlerinde yükseldikleri gecekonduların loş sokakları arasında yuvarlanıp gidecektir. Ömür boyu.

NE BEKLİYORSUNUZ?

Sesimiz kısıldı/kıstılar da açılmasını mı bekliyoruz? Karanlık bastı/bastırdılar

da aydınlanmasını mı bekliyoruz? Yoksa bağırmayı unuttuk da karanlığı mı aydınlatamıyoruz? Ne bekliyoruz/ne bekliyorsunuz?

OKUR

Yazılan her kitap edebiyatın tarlasına atılan bir tohumdur. Onu yeşertecek olan okurdur.

DERİNLİK

Kökü derinde olan ağaç ölmez. Ona doğa ya da insan zarar verecek olsa da ölmez/öldürülemez.

ÜSTTEKİLER ALTTAKİLER

Kentimizin tepelerin üstüne kurulu olduğu gözle görülür bir gerçek olduğuna bakılmaksızın bu coğrafi özelliği kentin tarihine bir de altın harflerle yazılıp kazınmıştır. Sokaklarının kimileri yokuştur bu yüzden. Öyle kalmıştır. Birçoğu düzdeyse de –öyle görünse de- tarihsel eğimini korumuş, coğrafi konumunu günümüze taşımıştır. Onun için bütün bu sokaklarda yaşayan kentliler, yokuşun başındakilerle yokuşun altındakiler diye ikiye ayrılmıştır. Kentin tarihsel yazgısıyla coğrafi konumuna uygun bir biçimde.