VERGİ ADİL OLABİLİR Mİ?

Bu soru, siz değerli okuyuculara çok uygunsuz gelebilir. Hiç öyle değil, tam tersi, bu ifade fevkalade doğru ve hatta uyarıcıdır. Ekonomik sistemler bütünseldir. Yani, üretim ilişkisi üzerinde yükselen adalet, eğitim, toplumsal ilişkiler, hatta ailesel ilişkiler de temel sistem ideolojisini yansıtıcı ve koruyucu şekilde oluşur ve gelişir. Sistemin güçlü odaklarının çıkarı açısından başkası olanaklı değildir. Devlet politikaları da bu ray üzerinde şekillenir. O nedenle, eğitimden şikayet ederken lütfen sistemin başat unsurlarının çıkarını göz ardı etmeyelim. Aynı şeklide, hukuk sisteminden ya da toplumsal ilişkilerdeki hoyratlıklardan yüksünürken yine sistemin başat unsurlarının çıkarlarını lütfen gözetelim, onlara haksızlık etmeyelim. Onlar, biz kulların velinimetidir! Müstehzi olmamaya çalışarak ifade etmeye çalıştığım sistem ideolojisi budur; sistemin başat elemanlarının çıkarlarını gözetmek!

Sistemin başat unsurlarının çıkarlarını gözetirken, bulgularımızı toplumun gözüne sokarcasına ifade edersek toplumsal huzuru bozmuş olmaz mıyız? Toplumsal huzuru bozarsak sistemin başat unsurlarının çıkar deliklerini tıkamış olmaz mıyız? Hatta daha da ileri gidip, sistemin başat unsurlarının çıkarlarını ortaya saçarak sistemin işleyişini tıkayacak olursak, güçlülere biraz yazık olmaz mı? Bütün bunları düşünmek vatani borcumuz olmasa da, sisteme karşı sadakat borcumuzdur. Anlaşılan, o nedenledir ki, akademisyen dostlarımız da vergiden ya da başka haksızlıklardan durmadan şikayet ederek, göze batarcasına görülen yanlışlıkların bazı hatalardan kaynaklandığını ileri sürerek gidişatı düzeltmeye çalışmada üstün gayret sergilemektedir.

Yeter artık, bu hokkabazlığa bir son verelim. Sistem emekçiye ve genel halka yâr değildir. Sistem, adı üstünde kapitalistlere yârdır. Hal böyle olunca da aile, din, eğitim, hukuk, medya vb. tüm üstyapı kurumları güçlünün çıkarını korumaya yöneliktir. Bunun lütfen artık bilincine erelim. Kalkıp da vergi sistemi daha adil olması gerekir dediğimizde, halkımızda şöyle bir duygu uyanmaktadır: Evet, bazı haksızlıklar var, ama bunlar siyasilerin ya da bürokrasinin hatası sonucunda oluşuyor. İleride bir gün siyaset ve diğer ilgili kademelerde düzeltmeler yapılırsa (Yapılacağı umularak!) bugünkü tüm aksaklıklar düzelecek ve emekçiler huzur içinde yaşayacaktır. Hayır, yüz bin kere hayır, bunlar olmayacaktır, çünkü bu sistemde olamaz; hele de kapitalizm çöküş aşamasında iken asla! Böylesi hayali oluşuma ne sistem ne de güçlüler izin verir. O nedenle, halkımızı kandırmayalım, doğruyu söyleyelim. Ona göre herkes programını yapsın, ayağını mı yorganına göre uzatacak, yoksa ayağına göre mi yorgan bulacak, düşünsün ve kararını ona göre versin.

Sendikacı dostlarımız feryat ediyor, asgari ücretin artış oranı ilk vergi diliminin artış oranının üzerinde imiş. Evet, öyle, feryat etmede haklılar, ama başka türlü olamazdı ki. 31 Mart’a daha çok var, bakalım “Köprüden önceki son çıkış” sonrasında daha neler olacak! Peki, biz oluşumlara ve beklentilere üzülüyor isek siyasi kararlarımızı nasıl alıyoruz, bir de bunu düşünmemiz gerekmiyor mu? Ancak, iş bu kadar da basit değil, diyelim ki ülkede siyasi kadro değişimi oldu, belki kısmi rahatlama yaşanabilir, ama o da geçici olmak zorundadır, emekçiler rahata kavuşacak diye düşünemeyiz. Zira maalesef burada da ışık gözükmüyor. Çünkü mesele çok daha farklı ve derin yerlerde.

Bu kısa açıklama kesinlikle hiçbir itiraz geliştirmeden ya da davranışa yönelmeden köklü değişiklikleri beklemek gerekli şekilde algılanmamalıdır. Tam tersine, kesinlikle devamlı itiraz geliştirmeli ve direniş gösterilmelidir. Ancak, tüm direniş ve itirazların geçici olduğu, böylesi davranışlar sonucunda elde edilen bazı ufak menfaatlerin geçici olduğu, asıl amacın daha ileride olduğu unutulmamalıdır. Kısacası kısa erimde sistem içi düzenlemeye yönelik mücadele, fakat uzun erimde nihai amaca yönelik mücadele gündemde olmalıdır. İşin özü şu ki, tüm gücümüzle kısa erimli mücadeleyi yürütürken, topluma sistemin özünü anlatmak ve uzun erimli mücadele hedefinden sapışa izin vermemek gerekir. Kısa erimli mücadele sistemi kurtarmak için değil, bazı ilave haklara kavuşmanın yanında, topluma mücadele hedefi ve ruhu kazandırmak için yapılmalıdır.