Korkularımız birlik oldukça aşılacak

Merhaba Evrensel gazetesi okuyucuları, Tanzim kuyruklarını sanıyorum artık duymayan bilmeyen kimse kalmadı. Keza Kocaeli’de tanzim satış noktaları yok fakat çalıştığım fabrikada bununla ilgili oldukça fazla yorum var.

Kocaeli’de tanzim satış noktası olmaması yorum yapmamıza engel değil. Çünkü fiyatlar her yerde olduğu gibi burada da oldukça yüksek. Kocaeli’nin Kartepe bölgesinde bulunan bir tencere fabrikasında çalışıyorum. İstanbul’a oldukça uzak bir yerdeyiz. Ancak yola para vermeyeceğini bilse İstanbul’daki tanzim satış noktasına dahi gitmeyi düşünenler var. Durumumuz gidiş dönüş 4 saatlik yolu göze alabilecek kadar vahim halde. Ama hesaplamalar işin içine girince durum biraz değişiyor.

Fabrikada sohbet ettiğim arkadaşlarım devletin tanzim satışlarındaki ürünlerden aracı fiyatını vs. çıkarıp sattığında yine aynı paranın cebimizden çıktığını düşünüyor. Yani aslında onca yol parasıyla ek maliyeti de var. “Yola para vermediğimizde bizim için pazar fiyatları da tanzim satışına denk geliyor” diyorlar. Fabrikada hepimiz asgari ücretle çalışıyoruz. Henüz zamlar verilmediği için 5 yıllık işçi de asgari ücret düzeyinde maaş alıyor. İşte tam da bu yüzden her türlü yolun hesabını yapmak zorunda kalıyoruz.

Bugün enflasyon ve hayat pahalılığı karşısında aldığımız maaş o gün eriyor ne olduğunu anlamıyoruz. Harcamaları en düşük düzeye indirmek için 3 kuruşun hesabını yapıyoruz. Yapmak zorunda bırakılıyoruz.

Tanzim kuyruklarını tartıştığımız esnada maddi durumu bizden hallice biraz daha iyi olan bir işçi arkadaşım, “Ben o kuyruğa giremezdim. Utanırdım” dedi. Onun sözüne karşılık ben de bizim utanacağımız bir durum yok dedim. Utanması gerekenler bizi bu duruma düşürüp bu yoksulluğun içerisine sürükleyenlerdir. Aynı işçi arkadaşımın da oturduğu bir masada, verilmesi gereken ancak verilmeyen zamları konuşuyoruz. Her şeyin zamlı olduğu bu dönemde zam olmayan tek şeyin maaşlarımız olduğunda herkes hemfikir durumda. Konu ne yapmamız gerektiğine doğru evrilince “Birlik olmak lazım” dedik hep beraber. İşçi arkadaşım, “Burada bir sürü işçinin çoluğu çocuğu var. İşten atarlar bir şey yapamayız. Korkuyoruz” dedi.

Çocuklarımız için, kendi hayatlarımız için, onca emeğimize karşın kuyruklarda bu yokluğu çekmek zorunda olmadığımız için birlik olmak zorundayız. Elbette baskı oldukça fazla ancak bugün yapmamız gereken şey ‘Birlik olmak’ sözcüğünü artık fiile dökmektir.

Korkular ancak birlik olduğumuzda aşılır.