HAYKIRIŞINLA

ÇAĞLAYANLARLA:

Açık bir denizde, açık bir gökyüzü altında. Mavilikler içinde. Gözünü alan, içini dolduran mavilikler içinde. Devinip durarak bir o yana, bir bu yana. Çoğaltmak için maviliği. Çağlayanlarla…

RÜZGARLA:

Esen rüzgarla eğilen her başak, güneşe dönerek yükselir. Gökyüzü olur. Güneş sarısı ortasında dalgalanarak mavilikler içinde. Gökyüzü bulutlar ortasında bir tarla, uçsuz bir gökyüzü olur tarla da. Sarıyla mavi sarılınca birbirine dalga dalga rüzgarla…

HAYKIRIŞINLA:

Beline sarılmış yürüyorken uyandım. Teninin sıcaklığıyla. Güneşli bir sabaha. İşçilerin kongresine katıldım. Başımıza açılan savaş belasını anlattım. Şiirinle: “Bir sabahın üç kapısı var göğe” diyerek… “Biri umut”, “Biri emek”, “Biri korku” derken: “Korku ne?”, “Yeter ki ellerin ellere kavuşsun!” haykırışınla…

KAN:

Ortalığı duman bürüdü bir anda. Yakılan ateşin ortasından fışkıran alevler değil, kan. Esen rüzgarla savrulan dumandan ellerimize bulaşan kandır. Soluğumuzu kesen, is değil, kan!

KASKETIN AZIZLIĞI:

Kasketim eskimeden saçlarım döküldü. Siperliği alnıma indi. Güneşi göremedim, aydınlık yok oldu. Akşam olmadan karanlık bastı. Kasketim eskimeden daha.

ŞIIRLERLE ÖYKÜLERLE:

Sen geliyorsun esen rüzgarla ışıyorken gökyüzü karanlığı dağıtarak. Düşlerimin birinden geliyorsun yanıma. Yalnızlığımı ışıtmaya. Isıtmaya beni. Rüzgarla. Karanlığı dağıtmaya. Şiirlerle, öykülerle ikimiz

EL ELE:

Ay doğduğunda ışıyorsa karanlık, güneş doğduğunda dağılıp gider. Hiç olmamış gibi. Gündüz, geceyse hep olacaktır. Aydınlıkla karanlık yan yana, üst üste. Çarpışarak. Birbirini alt etmeye. Karanlığı aydınlatmak elimizde. El ele. Hep birlikte.