SÖZ DÜĞÜMLENDI

Şiir barıştır. Ateşi gül bahçesine çevirmiştir/çevirir günün aydınlığında. Gecelerinde ay doğar, yıldızlar şavkır. Gül kokar karanlık.

SÖZ DÜĞÜMLENDİ

Gırtlak dokuz boğumdur demiş atalarımız ya... Sözümüzü tarta tarta söylememiz gerektiği için. Düşünüp hesaplayarak yani. Artık sözümüzü hesaplamaya da düşünüp tartmaya da gerek kalmadı. Düşünmek yasak, söz düğümlendi.

ÇEKİLEN GÖKYÜZÜ

Ağaçları keserek, gölleri kurutarak taşa, katı toprağa dönüştürülüyor doğa. Ne bir kuş ötüyor o zaman, ne bir çiçek açıyor. Gökyüzü çekilirken üstlerinden…

BARIŞ İSTİYORUZ

Hiç yaşamadığımız, yaşama geçirmek için sürekli savaşım verdiğimiz barış için Sennur Sezer şunları söylemiş:

“Biz hiç tanımadık barışı. Çünkü barış iki savaşın arasındaki silah bırakımı değildir. Ateş kes, barış değildir. Barış herkes için aş bulunduğu, herkesin özgür olduğu bir zaman dilimidir. Payımıza hiç düşmedi.

Biz o hiç yaşamadığımız barışı istiyoruz.”

UFUK

Masmavi bir çadırdasın denizle gökyüzü arasında. Lekesiz maviliğin içinden sonsuzlaşan ufukta. Denizle gökyüzü arasında tek kara nokta. Soluklanan yosun kokusuyla. Uzun bir yaz boyunca. Issızlıkta. Bağırdığında gökyüzü hareketlenerek rüzgarını üfürecek, deniz çalkanıp dalgalanacaktır. Martılar gaklayarak kayalıklara konacak, gemilerin dumanları ufku yaklaştırırken kıyıya.

KUŞLAR

Kuşlar uçtuğunda gökyüzünün mavisi iner yere kuşların kanatlarında. Çiçekleri açtırır. Ayrı kokular salar her biri, her yere. Gökyüzünü çelik kuşlar sarmadan. Ateşini dökmeden toprağa.

TAŞLAŞAN DÜNYA

Ne ağaç, ne göl, ne ırmak bıraktılar. Dağlar düzlendi. Kıraçlaçtı kırlar. İş makineleri vızır vızır her yerde. Toprağı deliyor. Gökyüzünde dumandan kara bulutlar dolanıyor. Artık ne şimşek çakar, ne yağmur yağar, ne rüzgar eser; taşlaşan bu dünyada.

YAZ AYDINLIĞI

Dağlardan, ovalardan, denizlerden, su kenarlarından bir yaz aydınlığı yansıyor. Karmakarışık olan kentin karanlık köşe bucağına sızarak. Taze bir soluk dolduruyor içimizi bir bir. Aydınlatarak.