KRİZ İKTİDARI SORGULATIYOR
31Mart yerel seçimlerinden hemen sonra Bilecik’te çeşitli iş kollarından işçilerle yaptığımız görüşmelerde, krizin sonuçlarının işçilerde hoşnutsuzluğa yol açtığını gazetemiz aracılığıyla paylaşmıştık. Aradan 9 ay geçti ve şimdi iktidarın daha tartışılır durumda olduğunu söyleyebiliriz.
Bilecik küçük bir taşra kenti olmakla birlikte, bir taraftan da sanayinin geliştiği bir işçi kenti. Fabrikaların büyük bölümü seramik ve porselen üretiyor. Mermer ocakları ve mermer işleyen fabrikalar da az değil. Bununla birlikte metal, tekstil ve gıda üretimi yapan işletmeler de var. Metal iş kolunda birkaç işyerinde sendikal örgütlülük yakalanmış olmasına rağmen, işçiler halen sendikalara karşı mesafelerini koruyor. Seramik ve porselen iş kolundaki işçiler ise sendikalara çok fazlasıyla güvensiz yaklaşıyorlar. Bunun nedeni ise kimi fabrikalarda işçilerin Kristalİş’e yetki vermesine rağmen koşullarında bir değişiklik olmaması, bazı yerlerde ise Çimse-İş’in patronunun yanında yer alması gibi kötü deneyimler. TARTIŞMALAR DAHA AÇIKTAN YAPILIYOR Ekonomik krizle birlikte işçilerde de hoşnutsuzluk artmış, bu tepki sandığa da yansımış, AKP, CHP-İYİ Parti karşısında kaybetmişti. Aradan geçen dokuz ay içinde krizin derinleşmesi, işyerlerinde yaşanan sorunlar, çalışma koşullarının ağırlığı, düzenli ödenmeyen ücretler, peşi sıra gelen zamlar, artan vergi dilimleri işçiler açısından iktidarı daha çok tartışılır ve sorgulatır hale getirmiş durumda. Saray harcamaları, vekillere yapılan kıyaklar, Saray’ın danışmanlarına ödenen maaşlar çok açık tartışılıyor ve açıktan tepki gösterenlerin sayısında küçümsenmeyecek bir artış görülüyor. İşsizlik sorunundan, cumhurbaşkanı maaşına kadar her şey daha açık sorgulanır hale gelmiş durumda.
İşçilerin ezici çoğunluğu bu iktidarın artık işçi ve emekçilere verecek bir şeyinin kalmadığı yönünde görüş belirtiyor. Suriye ve Libya işçilerin tartıştığı konuların başında geliyor. İçeride işsizlik ve yoksulluk sürerken, iktidarın tutumu önemli ölçüde eleştiriliyor.
Mermer ocaklarının ve mermer işleme fabrikalarının yaygın olduğu ilde bakanlığın denetim yapmadığını, işçilerin çok ilkel koşullarda çalıştığını ifade eden çok sayıda işçiye rastlamak mümkün.
Kimi yaşadığı yoksulluğa, kimi sarayın harcamalarına, kimi tank palet fabrikasının peşkeş çekilmesine, kimi yağmur gibi yağan zamlara, kimi düşük ücrete,
kimi ağır çalışma koşullarına, sağlıktan eğitime, kıdem tazminatından işsizlik sigortasının yağmalanmasına kadar iktidara yönelik çokça eleştiri duyuyoruz.
Asgari ücretin en az 3 bin 3 bin 200 olması gerektiğini söyleyen işçiler “Ama bu iktidar vermez” tespitini yapıyorlar. “Biz de sarı yelek giyip sokağa çıkmalıyız” diyenler de çıkıyor. İşsizlik temel sorunlardan biri olarak Bilecik işçilerinin gündeminde. “İş bulamıyoruz, iş bulsak maaş alamıyoruz, alsak geçinemiyoruz” diyenlerin sayısı daha da çoğalmış durumda. Çalışma koşullarının ağırlığı, ücretlerin düşüklüğü, artan vergi yükü karşısında iktidara ve milletvekillerine sesleniyorlar: “Gelin bu ücretle siz geçinin.”
Ayrıca ülkedeki din istismarı, ateizm ve deizm meselesi, tecavüzler, çocuk istismarı, kadınlara yönelik şiddet Bilecik işçilerinin tartıştığı konular arasında.
Dokuz ay önceki Bilecik’teki işçi ve emekçilerinin durumu ile bugünkü durumu aynı değil. Yoksullaşma, işsizlik, zamlar, kayırmacılık ve artık iktidarın işçi ve emekçilerin gözüne sokarcasına yapmış olduğu uygulamalar iktidarı daha tartıştırır, tepkiyi daha açık ifade edilir bir noktaya getirmiş durumda.
Üniversite ve lise gençliği de krizden etkilenenler arasında. Eskiden öğrenciler az çok sosyal mekanlarda zaman geçirirken, şimdi boş zamanlarında evde kalmayı tercih ettiklerini söylüyorlar. Ailelerinden eskisi kadar yardım alamadıklarının ifade eden öğrenciler, çok az ücretlerle buldukları her işte çalışmak zorunda kalıyorlar. Üniversite öğrencisi kente kendi kültürünü vermeye başlamış olmakla birlikte, henüz kafelerin büyük bölümü teras katlarda faaliyet sürdürüyor.