VEDAT ÜNYOL/ İNSANCILIK
Dördüncü “Vedat Günyoldeneme Yarışması” nedeniyle onu bir başka özelliğiyle anmak istiyorum bu günkü yazımla. İnsancı ( hümanist) yanıyla… Onu kendi yazılarından alıntılar yaparak anacağım.
Ben 27 Mayıs ’ı yaşadım.
27 Mayıs öncesinde, İstanbul’ da Üniversiteye polisin girmesine karşı olduğumuzu )belirtmek için yapılan yürüyüşü örgütleyenlerden biri olduğum nedeniyle, 27 Mayısın hemen ertesinde yapılan toplantıda, ilk ben çağrıldım konuşmaya. Konuşmamda, “Ordunun ne gün geleceği, nasıl gideceği belli olmaz” dediğim için, dayak yemekten zor kurtuldum, beni bir yerlerden, arkalardan kaçırdılar.
12 Mart’ı yaşadım.
12 Mart’ta, adından, yapıtlarından söz edilmemesi istenen otuz kişiden biriydim.
12 Eylül’ü yaşadığımızda asıl dersimi aldım.
Kimlerden?
12 Eylülmüş, 12 Martmış, 27 Mayısmış, bunlarla süre yitirmeden kendi alanlarında, yapmakta oldukları yurda yararlı işlerini sürdürenlerden…
12 Eylülde bu kişilerden aşağı yukarı otuzun üstündeki, sevdiğim, gerçekten, biraz önce söylediğim gibi, işlerini doğru dürüst yapan kişileri tartışmaya çağırdım. Vedat Günyol’ un da anlattığı gibi, bir kuru fasulye, bir de pirinç ya da bulgur pilavı, bir yudum da, dilimizin açılması için şarapla, akşamları, önce bir konu üzerine içimizden biri konuştuktan sonra tartışmaya geçerdik. Bu çok önemli bir durumdu benim için de, başkaları için de…
Çevrenizde ne olursa olsun, siz çizdiğiniz yolda, ülkeye yararlı işinizde dirençle yürüyeceksiniz.
Bugün de böyle bir durumdayız.
Vedat Günyol’ a yeniden baktığımda, şunu saptayabiliyorum: Hümanizmanın İstanbul Ayağı”
Bu nedenle onu bu günlerde anmamızın anlamı var. (sürecek)