‘BİR ÇAY İÇERKEN İKİ KERE DÜŞÜNÜYORUZ’

TARLABAŞI’DA küçük bir konfeksiyon atölyesi… Konfeksiyon atölyesinde kadınları konuşturmak için ısrar etmek gerekiyor. Sebebi, “Akşama kadar bitmesi gereken iş.” İş bitene kadar atölyedeler.

Israrlarımıza dayanamayan Fatma ise, haftalık 600 TL aldığını söyleyerek, “Sigortam yok. Babamın sigortasından yararlanıyorum. 20 senedir İstanbul’dayız. 28 yaşındayım. Tekstil atölyesinde çok yıprandım. İlkokul 3’e kadar okudum. 15 senedir tekstil atölyesinde çalışıyorum. Hayalim çok var. Maalesef hiçbirini gerçekleştiremedim. Her şey içimde kaldı. Keşke okusaydım, elimden bir şey gelseydi hep bunu diyorum. Olmadı. Köyümüzde ‘Ya korucu olursunuz ya da buradan gidin’ denildi. Biz de göç ettik. Küçükken buraya geldik, okuyamadım. Sonra yaşımız ilerleyince imkanımız olmadı” dedi. Aldıkları ücretle geçinemediklerini dile getiren Fatma, “Kirada değiliz, kendi evimiz ama kredisini ödüyoruz. 1500 lira kredi ödüyoruz. Bir doğal gaz faturası 500-600 lira geliyor. Elektrik faturası 200300 lira geliyor. Hayat giderek zorlaşıyor. Doğal gazı bir odada yakıyoruz. İzin günümüz bir gün. Onu da evde geçiriyoruz. Bir yere gidiyorsun, bir şey yiyeceksin, içeceksin minimum 15-20 TL gidiyor. Bir çay içerken iki kere düşünüyoruz. Bu maaşla evden işe işten eve. Hayat zor kolay değil. Mücadele veriyoruz” diyor.

TEKSTIL IŞÇISI FATMA, “BU MAAŞLA EVDEN IŞE IŞTEN EVE. HAYAT ZOR KOLAY DEĞIL. MÜCADELE VERIYORUZ” DIYOR.

‘HEMŞİRE OLMAK İSTERDİM YOKSULLUK YÜZÜNDEN OLMADI’

Zeynep 5 yıldır tekstil atölyesinde çalışıyor. 20 yaşında olan Zeynep ise yaşadıklarını özetliyor: “Sabah 9’da geliyorum akşam 8’te paydos ediyorum. Haftalık alıyoruz maaşları, sigortam yok. Zar zor geçiniyoruz. Doğal gaz faturaları çok yüksek geliyor. 300-400 TL geliyor. İznim bir gün onu da evde geçiriyorum. Bazen dışarıya çıkıyorum. Bir çay içmeye gidiyorsun 5 lira veriyorsun. Okuyordum, borçlarımız oldu. Vicdanım el vermedi. Okulu bıraktım. Hayalim vardı. Hemşirelik okumak isterdim. Yoksulluk yüzünden olmadı.”