İşsizlik korkusuyla sesimizi çıkaramıyoruz
Merhabalar ben Namet’in Gebze Çayırova fabrikasında üretimde çalışıyorum. Fabrikada koronovirüse karşı önlem alınmıyor. Sendika olmadığı için işçiler olarak toplu hareket edemiyoruz, bize ne dayatırlarsa onu yapmak zorunda kalıyoruz. Sesimizi işçinin emekçinin yanında olan Evrensel gazetesi sayesinde duyurmaya çalışıyoruz.
Fabrikanın virüs için aldığı tek önlem yarım saat olan yemek molamızı yirmi dakikaya indirmek, iki saat olan çalışma süresinin ardında verilen 15 dakikalık çay molasını 3 saat çalışmanın ardından vermek oldu. Zaten gelip yemek için sıraya girip yemek alana kadar 10 dakika geçiyor, çay molaları hakeza.
Yemekhane ve sigara içilen alan içi içe sigara odasında düzgün bir havalandırma ve yeteri alan olmadığı için işçiler sigarayı ara koridorda içiyorlar, duman yemekhaneye doluyor. Sigara içmeyen işçiler yemek yerken sigara dumanına maruz kalıyor. Kaç kez şikayet edildi, fakat hiç bir çözüm olmadı. Eğer bir virüs çıkacaksa da o sigara odasından çıkar çünkü yüzlerce kişi bir odanın içine giriyor, odaya sığamayanlar ara koridorda içiyor kendi sigara dumanlarından çok çevrelerindeki insanların dumanını soluyorlar. Bazen öyle duman oluyor ki içerideki insanlar dahi gözükmüyor. Şikayetlere verdikleri tek cevap, “İçmesinler kardeşim” oluyor.
Bunun dışında zaten soğuk bir ortamda eksi derecelerde asgari ücrete 10 saat çalışıyoruz. Çay içmek için plastik bardak kaşık koymuşlar çayı dolduruyoruz plastik eriyor. Küp şeker ve plastik kaşıklar açık bir şeklide orta yerde duruyor, bin tane çalışanın elinden geçiyor. Böyle önlem olmaz, bütün işçiler bu durumdan şikayetçiyiz fakat o kadar sindirildik ki kimse sesini çıkaramıyor. Sesini çıkaranlara “Kapı orda zorla tutan yok” diye cevap veriyorlar.
Kadın erkek bütün çalışanların yüzü asık çünkü işsizlik o kadar arttı ki, işçiler olarak çaresiz kaldık, amirler ne derse yapmak zorunda kalıyoruz. Bazen yeter artık bırakıp gideyim diyorum, sonra da evin kirası, elektrik, su, doğal gaz faturaları ne olacak diye kara kara düşünüyorum. Çaresizlikten ötürü bunca sıkıntılara katlanmak zorunda kalıyorum.
En büyük işçi gazetesi ve en büyük işçi sendikası olarak gördüğümüz Evrensel ailesine çok teşekkür ediyoruz.