Cengiz Bektaş’ın son yazısı

Gazetemizde, 24 yıldır “Yaşam Kültürü” köşesinde yazan Cengiz Bektaş’ın yazılarıyla yaklaşık 5-6 yıldır ben ilgileniyorum. Yazılarını cuma günü gönderir, ardından da mutlaka arardı: “Yazı elinize geçti mi? Yazıya dair bir problem var mı?” diye. Bu rutini uzun zamandır bozulmuştu. Yazılarını pazar günü göndermeye başlamıştı. Sanırım birkaç ay önceydi, pazar günleri gazetede olmadığım için, arkadaşlar telaşla arayıp “Cengiz Bektaş yazısını göndermedi, arayabilir misin?” ricasında bulundu. Hiç yapmadığı bir şeydi, endişelendim. Aradım, biraz rahatsız olduğunu ama yazısını yazmaya çalıştığını belirterek “24 yıldır bir tek gün yazımı aksatmadım. Yazıyı göndermekte geciktiğimi biliyorum ama lütfen 1 saat verin, yazıyı baskıya yetiştireceğim” demişti. Kronik rahatsızlıkları olan 86 yaşındaki Bektaş, “Hastayım, bugün de yazmamayım” dememişti. Hayran kalınacak bir disiplin değil mi? Öyle ise şunu dinleyin:

Geçen hafta pazar günü gazeteden aynı gerekçeyle aranınca, Cengiz abiyi aradım. Telefonu eşi açtı. Yazısının elimize ulaşmadığını, kendisiyle görüşmek istediğimi söyledim. “Cengiz Bey’i hastaneye kaldırdık” dedi. Süreci anlattı. Geçmiş olsun dilekleriyle telefonu kapatmak üzereydim ki, Gönül Hanım, “Yazıyı göndermiş olması lazım” dedi. Şaşkınlıkla “Yazdı mı?” diye sordum. Yazıyı yazmıştı. Gönül Hanım, “Hastanedeyim, zaman varsa eve geçip yazıyı size ulaştırayım. Çünkü hastaneye giderken yazıyı atmamızı tembihledi” dedi. Yazı baskıya yetişti. Gönül Hanım, moral olsun diye, hemşireler aracılığıyla yazının baskıya yetiştiğini Cengiz abiye iletmişti. İki gün sonra eposta adresime, Vedat Günyol/İnsancılık başlıklı serinin son iki bölümü de atılmıştı.

İşte o iki yazı…