SENDİKA FAALİYETLERİNİ ASKERİ ALANA KAYDIRDIK
PEKI şu anda Kryvyi Rih’teki sendikalar için temel görevler nelerdir?
Tıpkı savaşın başında olduğu gibi, şu anda da temel görevimiz orduda görev yapan üyelerimize yardım etmek. Ordunun temel düzeydeki tedarikinin -giysi, kıyafet, sıcak tutacak şeyler- daha iyiye doğru değişmesi gerekiyor. Kış mevsimi çoktan başladı ve zor geçiyor.
Savaştan önce bir işverenin sendikanın onayı olmadan bir çalışanı işten çıkarma hakkı yoktu. Şimdi bu hak onlara verildi ve bunu kullanmaya çok hevesliler. İş olmadığını söylüyorlar ve hepsi bu. İşten çıkarma için bir neden göstermek zorunda değiller. Elon Musk mutlu olurdu, bunlar onun yöntemleri; çalışma ilişkilerini serbestleştirmek.
Peki sendikalar şimdi başka ne yapıyor?
Örneğin bazen çeşitli insanlardan telefonlar alıyorum ve ‘Akrabam cephede düştü ve cesedi şehirden uzak olmayan tarafsız bir şeritte bir yerde yatıyor, onu almama yardım edin’ diyorlar. Görüyorsunuz, Avrupa’da sendikalar bunu düşünmekten bile korkabilir ama burada bu tür şeylerle bir şekilde başa çıkmamız gerekiyor. Ve yapıyoruz da.
Burada orduyla ilgili pek çok farklı konu var ama neden ordu hakkında konuşuyoruz ki? Çünkü sendikamızın birkaç yüz üyesi askere çağrıldı ve hâlâ işlerinde çalışıyorlar. İş sözleşmeleri askıda değil. Henüz feshedilmediler, çünkü her şey olabilir. Onlar sendikamızın üyeleridir ve öyle kalmaya devam edecekler.
Burada her şey iç içe geçmiş durumda: İş ilişkileri, şirketlerdeki durum, şehirdeki durum, çeşitli kişisel ilişkiler. Sendikanın her şeyle ilgilendiğini söyleyebiliriz.
Ukrayna’da mevzuat büyük ölçüde liberalleştirilmiştir. Askerler de işçi ama orduda sendika tanınmıyor. Bir asker ordudan atılamaz, sadece öldürülebilir ya da yaralanabilir.
İnsani yardım faaliyetlerine katıldığımızda aklımızda sendika üyelerimiz var. Sendika faaliyetlerini askeri alana kaydırdığımızı söyleyebiliriz. Diğer ülkelerde durum nasıl bilmiyorum ama Ukrayna’da bazı kuvvet ve güvenlik yapılarında sendikalara yasak bile var. Bir süre önce bu tür sendikalar kurmaya çalıştık, ancak hızla yok edildiler.
Sendika üyeleriniz nerede görev yapıyor, birlikte mi yoksa farklı birimlerde mi görev yapıyorlar?
Çoğunluk burada görev yapıyor. Savaştan önce ve savaşın başında burada bölgesel savunma birimleri oluşturuldu. Dış kaynak kullanımı diyebileceğim bir şey vardı. Saçma görünebilir ama aktivistimizle konuştum ve bu konuda pek çok yasal nüans olduğunu söyledi. Bir yandan bunlar askeri, diğer yandan değiller ve üçüncü yandan da hiç net değil.
Şu anda sendika üyelerinizin savaşa karşı tutumu nedir? Ne umuyorlar, ne bekliyorlar?
İnsanlar Ukrayna’nın zaferini bekliyor. Biz de zafer umuyoruz ama sınıfsal bir yaklaşımımız da var.
Peki zaferden sonra Kryvyi Rih’te ve Ukrayna’da neler değişebilir?
Ben şahsen insanlar arasında farkındalığın ve öz güvenin artmasını umuyorum. Geçtiğimiz on yıllar boyunca insanlar kendilerine ve çevrelerindekilere olan inançlarını kaybettiler. Sosyal kurumlara, sendikalara, orduya. Her ne kadar herkes ordunun bazı sorunlardan muaf olmadığını bilse de ordu artık büyük bir desteğe sahip. Bizde ordu ve halk bir ve aynıdır. Bizim ordumuz ile Rus ordusu arasındaki fark budur. Burada herkes orduya yardım eder, savaşmayanlar bile.
Yetkililer tarafından yapılan hataları düzeltebilecek içsel, yatay bir seferberlik yaşıyoruz. Burada daha çok ekonomik alanı düşünüyorum, askeri alanı değil.