‘TIRAŞI BIRAK!’

Bugünlerde her şeye zam geliyor. Öyle ki otomatiğe bağlanan zamları takip etmekte bile zorlanıyoruz. Sağ olsun fabrikada bir işçi arkadaşımız, her defasında gelen zamları canlı yayın yapar gibi bizlere hatırlatır.

- Yağ kaç para olmuş biliyor musun? - Yok bilmiyorum. - Benzin de zamlandı duydun mu? - Yok duymadım. - Ekmeğe bu kaçıncı zam kardeşim, yılda kaç kez zam yapacak bu vicdansızlar, bilmiyorum. Deterjan zamlanmış, makarna zamlanmış, şekerin tadı kaçmış, un bozulmuş, tuz bile kokmuş haberin var mı?

“Tıraş bile kaç para olmuş biliyor musun?” diye sorunca ha dedim onu biliyorum. Bu pahalılıkta berbere gidilmez ama saç-sakal birbirine karışmış bir tiple de dolaşılmaz deyip iş çıkışı yönümü önce berbere sonra eve diye ayarladım. Mahalle berberine girdim. Berber bir taraftan saçımı keserken bir yandan da anlatıp duruyordu. Saçım kısalıyor, söz uzuyor; söz uzuyor, saçım kısalıyordu. Bu hal tıraş bitene kadar sürüp gitti.

Berber çok dertliydi. Hayat pahalıydı ama buna sebep olan aç gözlüler, çıkarcılar, kan emiciler, fırsatçılar, ahlaksızlar, vicdansızlar vardı. Berber öylesine kendinden geçmişti ki makas az daha sol kulağımı kesecekti. Can havliyle kenara çekilince berberin makasından kulağımı kurtardım. Berber özür dileyip, söze ve tıraşa devam etti: “Geçen gün markete gittim. Vicdansızlar! Markette hangi ürüne el attıysam zamlanmış. Market çalışanlarına yukarıdan emir verilmiş ki, ellerinde etiket, sürekli yapıştırıp duruyorlar. İnsanda biraz vicdan olur” deyip dert yandı: “Dün kasaba gittim, kıyma fiyatını görünce tavuk alıp çıktım. Sütçü süte iki kat zam yapmış, belki de bir kat da suyla beslemişti. Ekmeğe el atılacak gibi değildi…”

Berber sol kulağımın üstünde kalan birkaç kılı makasla keserken aynadan kontrol ettim, gardımı aldım, sol kulağıma makas değmeden ani bir hareketle “Cenk Tosun” gibi kafamla topu alarak gol olmasını... Pardon ya, makasın kulağımı kesmesine engel oldum! Nihayet başıma bir hal gelmeden saç tıraşım bitti. Berber saçımı yıkarken mutlaka su zammından da söz etmiştir de kulağıma su kaçtığı için duymadım. Ceketimi giydim, borcumu sordum. Söylediği tıraş fiyatını duyunca dudağım uçuklamasın diye iyice ısırdım ve “Mecburen zamlı” tıraş ücretini ödeyip çıktım. Demek ki berber de halay çeken kurdan etkilenmişti.

Ertesi gün fabrikaya gelip tıraşa verdiğim parayı söyleyince, bütün arkadaşlar tıraş parasından yakınmaya başladı. Hemen karar verdik, aramızda para toplayıp tıraş makinası alıp, berberlikte yeteneği olan Rafet’e teslim ettik. Artık tıraşı fabrikada olacaktık. Ne de olsa dayanışma güzeldir. Söylediklerimizin gerçek olduğunu ispatlamak için tıraş fotoğrafımızı da Evrensel gazetesine gönderiyoruz. Eee, belgeli konuşmak lazım. Velhasıl tıraşa çözüm bulmuştuk da! Elektrik parası, su parası, doğal ve doğal olmayan gaz parası, kira, çocuğun okul masrafları derken maaşlar silip süpürülüyordu. Bir de üstüne ballı kaymak tadında alınan vergiler, hadi gel de getir ayın sonunu! Ay başında maaş hesaba yatıyor. Elimize para değmeden bütün faturaları, kirayı, krediyi ya da kart borçlarını ödeyip, borcu borçla kapatıyoruz. Emek veriyoruz, ter döküyoruz ve bir ay boyunca çalışıp insan gibi yaşayamıyoruz.

Bir çarkın içinde nefes alıp veriyoruz. Bu çark bizleri öğütüp, bir köşeye atan çarktır. Hepimiz o çarkın dişlileri arasında ezilip duruyoruz. Bu çark, ezmeye ve ezilenlerden elde edilenlerle büyümeye dönük bir sistemdir. Çarkın başında oturanlardan olan ablam boşa demedi. “Bir insanın, bir evi, bir arabası bir de 50 milyon doları olsa rahat rahat yaşar” diye. Eee, ne yapalım biz de bu ablamın 50 milyon doları olsun diye fabrikalarında asgari ücrete çalışıyoruz. Bu kapitalist çarkın bizleri posamızı çıkarana kadar çalıştırıp, bir köşeye attığı ama atarken de “Emek kutsaldır” yalanına sarıldığı bir sistem olduğunu biliyoruz. Lafı fazla uzatıp berbere benzemeden bir halk deyişiyle bitirelim: “İşçi kardeşim! Tıraşı bırak, sadede gel!” Bu çarka ve düzene karşı hep beraber

Emek Partisi saflarında buluşalım…