‘Emeğimizin karşılığını almak istiyoruz’
MARAŞ merkezli deprem sonrası büyük yıkımlar yaşanan Malatya’da depremin üzerinden kısa bir zaman geçtikten sonra, işçiler işlerine dönmek zorunda kaldı. Evleri yıkılan, hasar alan ve çadırda kalan işçiler ile 1 Mayıs’a az bir zaman kala organize sanayi bölgesinde bulunan Baykan Tekstil ve Fetih Tekstil işçileri ile 1 Mayıs’ı konuştuk. 1 Mayıs’ta birçok işçinin çalışacağını söyleyen işçiler,” 1 Mayıs’ı bayram havasında kutlamak isterdik ama evimiz yıkıldı, hasar aldı çalışmaktan başka seçeneğimiz de yok” dediler.
‘CANIMIZI RİSKE ATARAK ÇALIŞIYORUZ’
Yaka Tekstil’de çalışan Merve,* psikolojik açıdan zorlansa da depremden sonra çalışmak zorunda kalanlardan. Merve durumunu şöyle aktarıyor: “İş koşulları açısından çok yoğun değiliz ama hâlâ atlatamadım açıkçası. Canımızı riske atarak çalışıyoruz ama 1 Mayıs’ı bile kutlayamıyoruz. Belki de bir anda tekrar bir depremle iş yerimiz yıkılabilir, bunu bilmiyoruz. Sabah 8 akşam 6 çalışıyorum, geliyorum dinlenme şansım da olmuyor. Koşullar ortada hâlâ hiçbir şey düzelmiş, düzen kurabilmiş değiliz.”
‘DEPREMDEN SONRA İŞ YÜKÜMÜZ DAHA ÇOK ARTTI’
Baykan Tekstil’de son işlemlerde çalışan Fatma da depremden etkilenenlerden. Deprem sonrası iş yüklerinin arttığını ve çalışma koşullarının ağır olduğuna dikkat çekerek, “Büyük bir deprem atlattık. Ekonomik, psikolojik olarak çok fazla etkilendik. Buna rağmen hâlâ iş koşullarımız aynı hatta daha da ağır. Sabah 7.45’te mesaiye başlıyoruz, fazla mesaiye kaldığımız zaman 8.30-9’u buluyor çıkışımız. Fazla mesaiye kalmamak da mümkün değil, evlerimiz yıkıldı eşyalarımız gitti mecburen kalıyoruz çoğunluğumuz. 1 Mayıs’ta çalışanlara iki günün parası yatırılacağı için 1 Mayıs tatil de olmuyor bize. Bir işçi olarak 1 Mayıs’ta çalışmaya mecbur bırakılmamış olmayı ve 1 Mayıs’ı bayram havasında kutlamayı isterdim” diyor.
‘BİRDEN FAZLA İŞ YAPMAK ZORUNDA KALIYORUZ’
Baykan Denim fabrikasında ütü bölümünde 5 yıldır çalışan Zeynep ise, “Deprem sonrası korkularımız geçmeden, deprem psikolojisinden çıkmadan iş başı yaptık. İşe tekrar döndükten sonra kendi kendime düşündüm ben yıllarca bu baskılara nasıl dayanmışım. Evim hasar aldığı için evimi boşalttım. Şimdi bir tanıdığımda kalıyorum. Çalışmaya mecbur olduğum için hemen döndüm açıkçası başka seçeneğim de yok ne benim ne diğer arkadaşların. Hemen hemen hepimizin durumu aynı.”
‘HAYAT PAHALILIĞININ AZALMASI LAZIM’
1 Mayıs taleplerine değinen Zeynep şöyle söylüyor:” İyi koşullarda emeğimin karşılığını alarak çalışmak istiyorum artık. Hayat pahalılığının artık azalması lazım. Alım gücümüz kalmadı. En azından asgari ücret açlık sınırının üzerinde olmalı.” *İş güvencesi nedeniyle işçilerin isimleri
değiştirilmiştir.