PATRONLARIN PIS ÇIKARLARI IÇIN HARCANIYORUM

1yıl öncesine kadar çalışma hevesi olan 18 yaşında bir tekstil işçisiyim. Şimdi ise çalışma hevesim hiç yok. Çünkü patronların kendi pis çıkarları için harcandığımı anladım. Patronların daha fazla para kazanmak için biz işçilerin ne düşündüğünün umurlarında olmadığını bize çok güzel kanıtladılar. Ve ben neden bu ülkede bir işçi olarak söz hakkımın olmadığını asgari ücretin altında çalıştığımı ve ayrıca fazla mesai parası almadan, sigortamın yatırılmamasından anladım. Kendi çabalarımla bir yere gelebilmek, aileme destek olabilmek için çalışmak zorundayım. Patronun hakaret ederek bize seslenmeleri, makineci ve ortacılara her kötü sözü söylemeleri ve benim bunları kabul etmediğim için her gün azar yemem...

Ben bundan 4 yıl önce okulu bırakmak zorunda kaldım. Neden mi?

Çünkü benim ailem, her gün okula gittiğimde başıma bir şey gelir diye korkuyordu ya da eve gelirken dengesiz birine rast gelirim diye. Çünkü bu ülkede kadına şiddet var.

Çünkü katillerin yanında olan bir ülke var. Çünkü kadın ölebilir diyen bir ülke var.

Ben işçilerin yanında olan bir ülkede yaşamak istiyorum. İşçinin sesini duyacak bir ülke istiyorum. Evrensel gazetesine yazıyor olmam benim için çok önemli. Çünkü benim sesimi, biz işçilerin sesini Evrensel duyuruyor.

GENÇ BİR KADIN İŞÇİ OLARAK 1 MAYIS’TAYIM

Ben 18 yaşında hem genç bir kadın, hem de bir işçi olarak, 1 Mayıs benim gibi, tüm işçilerin ve kadınların sesini duyurabilmesi için bir gün. O yüzden hepinizi 1 Mayıs alanında olmaya çağırıyorum. Gelin sesimizi birlikte duyuralım. Çünkü biz birlik olunca sesimizi duyurabiliriz. Yaşasın 1 Mayıs!