Dev zammın perde arkası: Şireci ayak oyunlarına başladı

ZAM dönemi geldiğinde işçi direnişleriyle sürekli adından bahsettiren Şireci Tekstil, birkaç gün önce Gaziantep OSB’DE bir ilke adım atarak verdiği zammı ilk açıklayan firma olmuştu.

Ağustos 2023’te karşı karşıya kaldığı durumu bir daha yaşamak istemeyen Şireci, 2024’e girmeden işçi kıyımlarına başladı. Direnişte elinde döviz tutanları teker teker tespit edip kıdem ve ihbarını vererek iş akdini feshetmişti. Aralık-ocak ayları süresince cotton ve akrilik fabrikalarında 200’den fazla işçinin işine son verildi.

Şireci yönetimi daha önceki direnişlerden de ders almış olmalı ki; bu defa farklı bir taktik uygulayarak işçileri beşerli gruplar halinde muhasebeye çağırarak “Bizim verdiğimiz zam bu. Beğenmiyorsanız çıkın” diyerek bir nevi zammı zorla kabul ettirmeye çalışıyor. Akrilik bölümünde ise amirlerin ve çavuşların mobbing ile zammı sindirmeye çalıştırması ve “Verdiğimiz zam bu. İtiraz etmeyenler çalışsın, verdiğimiz zammı beğenmeyenler adını yazdırsın” diye telkinlerde bulunarak asgari ücret zam oranının dahi altında verilen zammı zorla kabul ettirmeye çalışıyorlar. Bu şekilde işçiler arasında sağlanan güven duygusuna neşter atarak aralarına nifak tohumları atıyorlar. Bir diğer sebep ise “Gelecekte yaşanılabilecek herhangi bir işçi direnişinde kimler önderlik edebilir?” düşüncesiyle verilen miktara itiraz edenleri ‘lider’ kabul edip işine son vermeyi amaçlamaktadır.

Bir sendika etrafında örgütlenemeyen Şireci işçileri, sağlayamadığı örgütlülük nedeniyle birçok mesai arkadaşlarının işten çıkartılmasına göz yummuş oldular.

Yükselen enflasyon, vergide adaletsizlik neticesinde işçiler zamlı maaşlarını alamadan maaşları eriyor. Ülkede yaşanılan her kriz döneminde vergi yükü bir tek işçilerin sırtına bindirilmektedir. Emekçilere vatandaşlara “Porsiyonları küçültün” nasihatları verenlerin yapacakları bir günlük tasarruf, binlerce emekçinin yapacağı tasarruftan daha fazladır. Patronlara dev kamu ihaleleriyle sermayesine sermaye kattıran iktidar, emekçileri açlığa, sefalete mahkum etmek için ülkenin bütün vergi yükünü işçilere yüklemektedir.

Biz, emekçiler neden bir sendika etrafında toplanıp kendi taleplerimizi kabul ettiremiyoruz?

Her sene bir dilenci gibi patronun ağzına bakarak vereceği zammı beklemenin sonu gelmedi mi? Bir sendika etrafında örgütlenmenin zamanı gelmedi mi?

Çabaların ve iniş çıkışların farkında olarak, yenilgiden muaf olmadığımızın bilinciyle elbette mücadele edeceğiz. Patronun oyunlarına gelmemek de bunun önemli parçalarından biri.