Işığın kelimeleri: FÜRUZAN
BİR büyük kelime artık Füruzan. İçine olanca cümlenin sığdığı büyük bir kelime artık.
Dünyayı, hikayeleri, inanmayı, çırakları, kelimeleri öldürmeden giden bir “Usta.”
Füruzan’dan hayata borçlu başladığı için hep vermek zorunda olanların, kelimelerle nasıl ayağa kaldırıldıklarını öğrendim ve emaneti bende her daim yaşayacak. Hayatın devirdiği kadınlar, bayram yerlerine ellerinden tutulup götürülmeyen ve bir türlü bitmeyen üşütmelerinin sümüklerini yalayan çocuklar, düşmüş zenginler, gittiği yere ait olamayan ve hep leke gibi yaşayan göçmenler, elbette Kırk yedililer, ilansız ölüler, bilmedikleri dikişlere sıvananlar… hepsi yani kelimelerinle ayağa kaldırdıklarında da yaşayacak emanetin Füruzan.
Kelimelerin hem yıkabilen hem ayağa kaldırabilen gücünü fark etmemi sağlayan yazarlarımdan biri olan Füruzan hakkında yazmak ve ardından hem de çok zor gerçekten. Hayata, kelimelere borçlu başlamak ne demek; en iyi kendimden bilen bir yazar olarak ardından diyebileceğim en güzel şey; sayende kendime kelimeler hediye ediyorum artık Füruzan, bunu bilmeni isterim. Kelimelere borcum yok, kelime alacaklısıyım artık ve hatta onları tedirgin bile etmeyi öğrendim sayende. Sınıf değiştirmenin iki yüzlü eğitiminden geçenleri tedirgin eden, güçlünün haklı sayılmadığı bir dünyayı gerekirse tığ değiştirerek örmeye gayret eden yazarları okuyanlar tanık da olurlar çünkü. Sadece zamana değil, olaylara değil, kelimelere, niyetlerine, amaçlarına tanık olurlar. Sonra ısrar olurlar, inat. Murâd olurlar. Bir yazar evet; bunu kelimeleriyle yapabilir. Yerden bile kaldırabilir bir hayatı.
Evet Füruzan, ikinci mevki olan vapurlarda kızararak gülümseyen gencecik gelinlerin bayram konukluklarında yanlarında rahatça oturabilirsin. Emin ol hiç tedirgin olmayacaklardır. En çok senin hakkın olduğunu çok iyi biliyorlar çünkü onlar da emanetinden pay aldılar.
Mum sönünce ışığı kaybolmaz
Füruzan. Sen ışığın kelimeleri oldun artık. Ve kelimelerin hediye olmaya devam edecek…