Bir plastik fabrikasından seçim izlenimleri
Meydanlarda ve sokaklarda sesi sonuna kadar açılmış seçim otobüsleri geziyor olmasa, belki de son yılların en heyecansız yerel seçimine çok az bir zaman kaldı. En azından çalıştığım plastik fabrikasında durum bunu gösteriyor. Her gün işe gidip gelirken kullandığım serviste ve fabrikadaki seçim tartışmalarını anlatmak istiyorum.
İşçi servisleri kimi zaman yorgunluktan bitap düşmüş işçilerin sessizliği ile yolculuğunu tamamlar; kimi zaman ise gerek ülke gündemi olsun gerekse çalıştıkları fabrikadaki sorunlar üzerine olsun yoğun tartışmaların yaşandığı bir ortama dönüşür. Bizim servisimizde süren tartışmalara bakarsak AKP ve MHP’LI işçiler çoğunlukta diyebiliriz ve bu işçilerin bazıları da yerel seçimlerde oy kullanmayacaklarmış. Hatta çevrelerinde de aynı şekilde seçime gitmek istemeyen, artık seçimin bir anlamı olmadığını söyleyen insanlar varmış. Neden taraf oldukları partiye oy vermeye gitmediklerini pek ifade edemiyorlar ama kafalarının karışık olduğu net anlaşılıyor.
Örneğin sandığa gitmeyeceğini söyleyen genç bir işçi şöyle diyor: “Artık gençlerin evlenme imkanı kalmadı. Ne çeyiz alabiliriz ne de düğün için para biriktiririz.” Ancak sonrasında da bu ülkeyi Akp’den başka bir partinin yönetemeyeceğini söylüyor. Sandığa gitmeyeceğini söyleyen diğer AKP’LI işçiler de genel olarak ülke ekonomisinden şikayetçi. Fabrikamızdaki birçok işçi arkadaşımız yerel seçimlere genel seçimler gözü ile bakıyor. “Mülk Allah’ın, biz sadece emanetçiyiz” diyen Akp’nin Ankara Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Turgut Altınok, mektubu yazdığım gün mal varlığını açıkladı. Meğer mülk Allah’ın, Ankara Turgut Altınok’unmuş.
Fabrika içinde sohbet ettiğim işçi arkadaşlarımızın arasında İstanbul genelinde Yeniden Refah Partisinin yüksek oy alacağını düşünenler de var. Eskiden AKP’YE oy vermiş, dini nedenlerden dolayı da İslamcı partilerin ülkeyi yönetmesi gerektiğini, CHP’YI Müslüman olarak görmediklerini ve ‘Dış ülkelere hizmet ettiğini’ düşünen işçiler de var. Sohbeti derinleştirdikçe CHP hakkındaki bu düşüncelerin kulaktan dolma temeli olmayan kara propaganda olduğunu ve özellikle genç işçilerin duydukları şeylerden etkilendiklerini görüyoruz.
Yakın olduğum bir işçi arkadaşım var, ailece Emek Partisine oy vereceklerini söylüyorlar. Seçimi konuştuğumuz tüm işçilere Emek Partisine oy verme çağrısı yapıyor fabrikada ama işçiler televizyonlarda çok görünmeyen, ülke genelinde çok popüler olmayan adaylara ve partilere oy vermeye pek yanaşmıyorlar. Ayrıca maalesef fabrikamızda işçilerin çoğunluğu kendilerini sağcı olarak tanımlıyor...