Kolaylaştırmıyoruz, zorlaştırıyoruz

Hayat, küçük detaylar üzerinden şekillenir. Kural koyucular

bu detayları kolaylaştırarak insan yaşamını kullanışlı hale getirir. İnancımız; “zorlaştırmayınız,

kolaylaştırınız” der de biz buna pek uymayız. Tıpkı ilk emir olan “oku” ve Mesnevi’nin ilk tavsiyesi olan “dinle” sözcüklerine pek itibar etmeyişimiz gibi… Eğitim kurumları, Ar-Ge’ler, bilim üreten merkezler; kolaylaştırıcılar üzerinden yükselir. Üniversiteler; onlara emanet gençleri evrensel bilgiyle

buluşturmak içindir. Ancak uygulamada gördüğümüz, buralarının rektörlere mini iktidar alanı haline geldiğidir.

TEDBİRİ ABARTMAK

Türkiye’nin gözbebeği okullarından İstanbul Teknik Üniversitesi mesela… Mustafa İnan, Gülsün Sağlamer, Muhammet Şahin gibi rektörler zamanından gözbebeği eğitim kurumumuz idi. Şimdiki rektörün icraatına bakıyoruz; “tedbir” adı altında, İTÜ’ye girişleri zorlaştırıyor, araç kovuyor.

İTÜ Arıkent? Türkiye’nin

yeni nesil teknokenti ve oradaki kuluçka merkezlerinden yığınca şirketimiz unicorn olma yolunda adım atıyor, nitelikli ihracat yapıyor. Şimdiki

rektör İsmail Koyuncu’nun aldığı “tek kapıdan giriş” kararı ile teknokent mensupları ve geliştirme

vakfı öğrencileri adeta işkence yaşıyor.

YA BENİMSİN YA KARA TOPRAĞIN

Salgın tedbiri aldı altında başarılı eski yönetime ait kurumları zedelersen ne olur? İTÜ itibar kaybeder,

Türkiye kaybeder.

Rektörün iş kurumu daha

ileri taşımak iken üniversite hayatını kolaylaştırmıyor, zorlaştırıyor. Rektörlük, İTÜ’yü atanmışın mülkü yapmaz ve ona itibarını zedeleme hakkı vermez.

Soru şudur; neden bir rektör, üniversiteye; fethedilmiş kale muamelesi

çeker ve iyi giden işlere çomak sokar, hayatı zorlaştırır, öğrencilere, işadamlarına

zulüm yapar? “COVID var” diye girişleri tek kapıya indirir, otoparktan Arıkent mensuplarını kovar? Anlamak mümkün değildir.