Direnişin kadınları
Darbenin üzerinden sekiz gün geçmiş... Halk Fethullahçı cuntanın tankları geldiği yere göndermiş... 250’ye yakın şehit 1500 yaralı var... Ülkece yaşadığımız travma sonrası “iyileşmeye” çalışıyoruz, yaralarımızı sarıyoruz...
Ayşe Kulin isimli romancı ise, alanlara çıkıp bir zahmet “askeri darbeye hayır” demek için şartlar koşuyor. Hatta Cumhurbaşkanına “açık mektup” (yine mi) bile yazmış.
Birinci şartı güvence imiş... Erdoğan alandaki “yobazların” kendisine saldırmasına engel olur muymuş? Kendisini halktan koruyacak polis asker var mıymış? Bu halkın karnını doyurduğu, adam yerine koyup el üstünde tuttuğu şu kibirli tayfanın haline bakar mısınız? Yahu seni kim ne yapsın? Altı üstü Migros kitapları yazan bir vasatsın, o kadar. Yaşadığın topraklarda huzurla, emniyetle yaşa diye tankın önüne yatan insanlar. Mesela küçümsediğin, kocasının kamyonuna atlayıp tankın önüne duran, senin ifadenle “laik eğitimden geçmemiş” Şerif Boz, sizin için daha ne yapsın? Sense kalkmış, minnet duyacağın halkına karşı koruma istiyorsun. Oryantalistler gibi, hiç tanımadığın insanları, sırf yoksullar, giyimleri kuşamları senin gibi değil, Müslümanlar, dindarlar diye “potansiyel tehdit” ilan ediyorsun.
Aman aman... Kibrinizle demokrasi için kan dökülen sokaklarımızı alanlarını, kirletmeyin zaten. Eksik olsun.
Hani Gezi’de gençler “Sen gelme lan” diyorlardı ya, şimdi sana karşı hissiyatımız da budur. Tabii ki biz “lan” diye eklemiyoruz. Darbenin dördüncü günü şerh Allah şerh düşülen, darbeye “darbe” diyemeyen o komik metinlere imza atan türevlerinle birlikte “halktan kurtarılmış” tatil beldelerinize gidin. Muhtemel de oradasın...
Evet, bugünlerde bir kez daha anladık ki yüz yıldır aşağılanan bu halk dışında, Türkiye’ye, demokrasiye “kayıtsız şartsız” sahip çıkacak kimse yokmuş; ne aydın, ne sanatçı ne şucu ne bucu...