Allah işimize karışmasın (mı?)
Genellikle dinle ilgili konudan rahatsız olan kalem ve kelam erbabının sığındığı bir limandır bu cümle “Allah’ı bu işe karıştırma. Bu konunun Allah ile ilgisi yok.” Böyle ifade ediyorlar düşüncelerini.
Yüce Rabbi Yaratıcı kabul eden bir Müslüman bu cümleyi kullanabilir mi? Kullanmaması lazım. Kullanamaz. Çünkü Allah bu kâinatı bir gerekçe ile yaratmış ve görev yükletmiştir. Kur’an açıklıyor:
“Ben insanları ve cinleri bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat, 56)
“Sizi boşuna yarattığımızı ve bize döndürülmeyeceğinizi mi sanıyorsunuz.” (Müminun, 115)
Sadece bu iki ayet bile Prof. Dr. içindir ki ‘Tanrının hakkı tanrıya, Sezar’ınki Sezar’a’ felsefesi bizde Allah ile yaratılmışı birbirinden ayıran bir bakıştır. Allah ile Sezar’ı eşitlemedir.
Dini camiye hapseden bakış tarzı ne gariptir ki çocuk gelinler, hayvan hakları gibi problemlerle karşılaştığımızda olumsuzlukları dine fatura etmekte mahirdir. Burada dinin müdahil olmasını isterler. Ancak işlerine gelmeyince de; falan konunun dinle ne ilgisi var derler.
Beyler. Dinin ilgisinin olmadığı müdahil olmadığı hiçbir alan yoktur. Yani namaz kılmak, oruç tutmak, zekât vermek ne kadar dinin alanında ise, kırmızı ışıktan geçmemek, hayattaki her tercih, her karar da dinin alanı içindedir. Tevhidin gereği budur. Bizim ‘Allah’a din öğretmek diye bir gayretimiz olmaz.’ (Hucurat, 16) ‘Dini Allah’a has kılmak ve O’nun için halis kılmak’ (Zümer, 2) görevimizdir.
Ahirette sadece oruç, zekât, kumar, içki sorgulanmayacak. Teraziye her şey konacak. Niyetler, ihlaslar, samimiyetler, kul hakları, komşu hakları her şey ama her şey teraziye konacak.
Hayatın hepsi iman ve amelden ibarettir. İmanla harmanlanmayan hiçbir amelin faydası yoktur. Amelsiz iman da her an çökmeye mahkûmdur. Yüce Allah’a alan belirleme, görev yükleme, din öğretme cüretinden vazgeçmeyen dininden vazgeçer.
Bizler her konuyu ama her konuyu akıl ve vicdan ölçüsünde dine sorarız. Allah bu konuda ne buyurdu deriz. Hz. Resul (s.a.v.) ne yaptı deriz. Ve kararımızı buna göre veririz.