Gümüşhaneli Saim Turan, kimliğini gizleyerek her ay maddi yardımda bulunduğu engelli avukat Kerim Olgun’la 46 yıl sonra bir araya geldi

Gümüşhaneli 80 yaşındaki Saim Turan, çalıştığı Almanya’da kendisine gelen yerel gazetede gördüğü haber üzerine kimliğini gizleyerek maddi yardımda bulunduğu engelli Kerim Olgun ile 46 yıl sonra bir araya geldi. Turan, işçi olarak gittiği Almanya’da 1971’de memleketi Gümüşhane’den gönderilen yerel gazetede, kolları olmayan 12 yaşındaki engelli Kerim Olgun’un fotoğrafını gördü.

‘UNUTAMAYACAĞIM BİR ANI’

Engelli öğrencinin durumundan etkilenen Turan, Torul Kaymakamlığı ile iletişime geçerek Olgun’un durumunun gerçek olup olmadığını sorup fotoğrafını istedi. Kaymakamlığın onayının ardından yaz tatili için 1972’de Gümüşhane’ye gelen Turan, okula giderek Olgun ile tanıştı. Turan, Olgun’un engeline rağmen okuma ve yaşama azmini görünce kendisine yardımda bulunmaya karar verdi. Turan, bir banka şubesine, Olgun’a her ay belirli miktarda ödenmesi şartıyla eğitim hayatını tamamlayabileceği kadar para yatırdı. Öğretmenleri aracılığıyla kendisine kimin yardım ettiğini öğrenen Olgun, ayaklarını kullanarak Turan’a minnetini ifade eden mektup yazdı. Eğitimini tamamlayarak avukat olan Kerim Olgun, mektubunun ardından bir daha iletişim kuramadığı Turan’ın yazdığı “Hayatım” adlı kitaptan bir yakını sayesinde haberdar oldu. Olgun, kitaptan yola çıkarak izini sürdüğü Saim Turan’ın Gümüşhane Devlet Hastanesi’nde tedavi gördüğü bilgisine ulaştı. Bunu üzerine Olgun, meslek hayatını sürdürdüğü Ankara’dan memleketine gelerek hayırsever Turan ile hastane odasında görüştü. Saim Turan, hayatı boyunca hiç unutamayacağı bir anı yaşadığını söyledi. Turan, Kerim Olgun’a “İnsanlığın kıymetini seninle tanıştıktan sonra öğrendim. Her iyi davranışın hayatımda etkisi olmuştur. Seninle ilişkim hepsini gölgede bıraktı” dedi.

‘HAYATIMIN DÖNÜM NOKTASI’

58 yaşındaki Kerim Olgun da Turan’ın hayatında bir dönüm noktası olduğunu vurgulayarak “İnsanın sevilmesi, önemsenmesi; yaşama azmini, mücadelesini güçlendiriyor. Saim ağabeye mektubu ayağımla yazdım ama şimdi yazamıyorum. Yaşlandım. O mektupla şükran ifade etmek istemiştim. Ayrıca çok önem verildiğimi bildiğim için kendime güvenim arttı” ifadesini kullandı. AA